دوره 15، شماره 2 - ( 6-1398 )
جلد 15 شماره 2 صفحات 168-158 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Farzanmehr M, Bina B, Ebrahimi A. Investigation of Drinking Water Quality and Residual Concentrations of Chlorpyrifos and Parathion Pesticides in Groundwater of Dezful city, Iran, in 2016. J Health Syst Res 2019; 15 (2) :158-168
URL: http://hsr.mui.ac.ir/article-1-1075-fa.html
URL: http://hsr.mui.ac.ir/article-1-1075-fa.html
منصوره فرزان مهر ، بیژن بینا ، افشین ابراهیمی . بررسی کیفیت آب شرب و غلظت باقیمانده سموم آفتکش کلروپیریفوس و پاراتیون در آبهای زیرزمینی شهرستان دزفول در سال 95. مجله تحقیقات نظام سلامت. 1398; 15 (2) :158-168
1- دانشجوی کارشناسی ارشد بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، ایران
2- استاد، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، ایران
3- دانشیار، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، ایران
2- استاد، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، ایران
3- دانشیار، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، ایران
چکیده: (1341 مشاهده)
مقدمه: توسعه کشاورزی و عدم مدیریت صحیح آن می‌تواند موجب آلودگی منابع آب و خاک ناشی از مصرف انواع کودها و سموم شیمیایی شود. این امر به ویژه در مناطقی که از سفره‌های آب زیرزمینی برای مصارف خانگی (به ویژه شرب) استفاده می‌شود، می‌تواند برای سلامت انسان خطرناک باشد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف بررسی کیفیت آب شرب بر اساس شاخص IRWQIGC (Iran Water Quality Index for Groundwater Resources-Conventional) و غلظت باقیمانده سموم آفتکش کلروپیریفوس و پاراتیون در آبهای زیرزمینی شهرستان دزفول در سال 1395 انجام شد. روش‌‌ها: در پژوهش حاضر 40 نمونه از هشت ایستگاه (24 نمونه برای سموم آفتکش و 16 نمونه برای شاخص کیفیت آب ) آبهای زیرزمینی شهرستان دزفول طی دو فصل پاییز و زمستان در سال 1395 برداشت شد و پس از عملیات استخراج و آماده‌سازی نمونه‌ها، تعیین مقدار باقیمانده آفت‌کش‌های کلروپیریفوس و پاراتیون با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی گازی (GC/ECD: Gas Chromatography–Electron Capture Detector) صورت گرفت. اندازه‌گیری و طبقه‌بندی کیفیت آبهای زیرزمینی مورد مطالعه نیز بر اساس شاخص IRWQIGC انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان دادند که بیشترین مقدار سم کلروپیریفوس در ماه اسفند در ایستگاه «چاه شمس‌آباد» معادل 22/0 میلی‌گرم بر لیتر بوده است. میزان سم پاراتیون نیز در کلیه نمونه‌ها در ایستگاه‌های نمونه‌برداری کمتر از حد تشخیص دستگاه به دست آمد. بر مبنای نتایج، بهترین کیفیت آب شرب بر اساس شاخص IRWQIGC مربوط به ایستگاه‌های «چاه مهاجرین»، «چاه صفی‌آباد» و «چاه منتظری» به ترتیب با مقادیر 11/75، 85/74 و 55/72 با معادل توصیفی «خوب» بود و کمترین کیفیت به «چاه کهنک» با مقدار 55/58 با معادل توصیفی «نسبتاً خوب» تعلق داشت. نتیجه‌گیری: با وجود این که آبهای زیرزمینی شهرستان دزفول به لحاظ کیفی در وضعیت خوبی قرار دارند و غلظت سموم آفتکش مورد مطالعه در آن‌ها پایین‌تر از حد استاندارد ایران می‌باشد؛ اما افزایش مصرف سم کلروپیریفوس با توجه به استانداردهایWHO (World Health Organization) و EPA (Environmental Protection Agency) می‌تواند در آینده مشکل‌ساز شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت
دریافت: 1399/4/26 | پذیرش: 1398/6/24 | انتشار: 1398/6/24
دریافت: 1399/4/26 | پذیرش: 1398/6/24 | انتشار: 1398/6/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
