دوره 18، شماره 1 - ( 1-1401 )
جلد 18 شماره 1 صفحات 29-23 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری تخصصی، گروه روانشناسی، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد، ایران
3- استادیار، گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
4- استادیار، مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی و گروه پرستاری سلامت بزرگسالان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد، ایران
3- استادیار، گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
4- استادیار، مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی و گروه پرستاری سلامت بزرگسالان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده: (1439 مشاهده)
مقدمه: بیماری‌های قلبی- عروقی، از جمله شایع‌ترین بیماری‌های جوامع بشری به شمار می‌رود که با مرگ و میر فراوان همراه است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی الگوی ساختاری تأثیر سرمایه روان‌شناختی بر خودمراقبتی با نقش میانجی شفقت‌ورزی به خود در بیماران قلبی بود.
روش‌ها: این مطالعه از نوع مدل‌یابی معادلات ساختاری بود و به روش توصیفی انجام گردید. جامعه تحقیق را بیماران قلبی [Ischemic heart disease (IHD) و Congestive heart failure (CHF)] 25 تا 70 ساله مراجعه‌کننده به مراکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان تشکیل داد که 400 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه استاندارد سرمایه روان‌شناختی Luthans (Psychological Capital Questionnaire یا PCQ)، مقیاس استاندارد شفقت‌ورزی به خود Neff (Self-Compassion Scale یا SCS) و پرسش‌نامه رفتار مراقبت از خود در بیماران نارسایی قلبی Jaarasma و همکاران بود. داده‌ها با استفاده از همبستگی Pearson و رگرسیون سلسله مراتبی هم‌زمان در نرم‌‌فزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: با توجه به ضریب تأثیر مستقیم (0/509 = β)، ضریب تأثیر غیر مستقیم (0/046 = β)، مقدار بحرانی مستقیم (5/857= ضریب t) و مقدار بحرانی غیر مستقیم (0/051)، می‌توان گفت که متغیر شفقت‌ورزی به خود می‌تواند نقش متغیر میانجی بین متغیر پیش‌بین سرمایه روان‌شناختی و متغیر ملاک خودمراقبتی ایفا کند و آن را تبیین نماید.
نتیجه‌گیری: شفقت‌ورزی به خود به عنوان میانجی‌گر در رابطه بین سرمایه‌های روان‌شناختی و خودمراقبتی، نقش مهمی در بهبود سلامت روان بیماران قلبی دارد.
روش‌ها: این مطالعه از نوع مدل‌یابی معادلات ساختاری بود و به روش توصیفی انجام گردید. جامعه تحقیق را بیماران قلبی [Ischemic heart disease (IHD) و Congestive heart failure (CHF)] 25 تا 70 ساله مراجعه‌کننده به مراکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان تشکیل داد که 400 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه استاندارد سرمایه روان‌شناختی Luthans (Psychological Capital Questionnaire یا PCQ)، مقیاس استاندارد شفقت‌ورزی به خود Neff (Self-Compassion Scale یا SCS) و پرسش‌نامه رفتار مراقبت از خود در بیماران نارسایی قلبی Jaarasma و همکاران بود. داده‌ها با استفاده از همبستگی Pearson و رگرسیون سلسله مراتبی هم‌زمان در نرم‌‌فزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: با توجه به ضریب تأثیر مستقیم (0/509 = β)، ضریب تأثیر غیر مستقیم (0/046 = β)، مقدار بحرانی مستقیم (5/857= ضریب t) و مقدار بحرانی غیر مستقیم (0/051)، می‌توان گفت که متغیر شفقت‌ورزی به خود می‌تواند نقش متغیر میانجی بین متغیر پیش‌بین سرمایه روان‌شناختی و متغیر ملاک خودمراقبتی ایفا کند و آن را تبیین نماید.
نتیجه‌گیری: شفقت‌ورزی به خود به عنوان میانجی‌گر در رابطه بین سرمایه‌های روان‌شناختی و خودمراقبتی، نقش مهمی در بهبود سلامت روان بیماران قلبی دارد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی سلامت
دریافت: 1400/1/16 | پذیرش: 1400/5/5 | انتشار: 1401/1/15
دریافت: 1400/1/16 | پذیرش: 1400/5/5 | انتشار: 1401/1/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |