دوره 7، شماره 4 - ( 9-1390 )
جلد 7 شماره 4 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Tol A, Tavassoli E, Shariferad G R, Shojaezadeh D. The Relation between Health-Promoting Lifestyle and Quality of Life
in Undergraduate Students at School of Health, Isfahan University of
Medical Sciences, Iran. J Health Syst Res 2011; 7 (4)
URL: http://hsr.mui.ac.ir/article-1-267-fa.html
URL: http://hsr.mui.ac.ir/article-1-267-fa.html
آذر طل ، الهه توسلی ، غلامرضا شریفی‌راد ، داوود شجاعی‌زاده . بررسی سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت و رابطه آن با کیفیت زندگی در دانشجویان مقطع کارشناسی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان. مجله تحقیقات نظام سلامت. 1390; 7 (4)
آذر طل1 
، الهه توسلی2 ، غلامرضا شریفی‌راد3 ، داوود شجاعی‌زاده4
، الهه توسلی2 ، غلامرضا شریفی‌راد3 ، داوود شجاعی‌زاده4
1- دانشجوی دکتری، کمیته تحقیقات دانشجویی، گروه آموزش بهداشت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2- دانشجوی دکتری، گروه آموزش بهداشت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
3- استاد، گروه اموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
4- استاد، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی - درمانی تهران، تهران، ایران
2- دانشجوی دکتری، گروه آموزش بهداشت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
3- استاد، گروه اموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
4- استاد، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی - درمانی تهران، تهران، ایران
چکیده: (2306 مشاهده)
مقدمه: سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت جزء معطوف به ارتقای سلامت از سبک زندگی است که دارای شش بعد "فعالیت جسمانی"، "تغذیه"، "مسؤولیت پذیری در مقابل سلامت"، "رشد روحی"، "روابط بین فردی" و "مدیریت استرس" می باشد. این سبک زندگی علاوه بر تداوم و تقویت سطح سلامت و رفاه باعث احساس رضایت، اقناع شخصی و خود شکوفایی می شود. با عنایت به اهمیت چگونگی تأثیر رفتار جدید بر "کیفیت زندگی" به عنوان یک عامل انگیزشی برای شروع رفتار و ادامه آن، این مطالعه به بررسی رابطه و میزان تأثیر این سبک زندگی و ابعاد آن می پردازد. مواد و روش ها: این مطالعه، یک بررسی توصیفی- تحلیلی با روش سرشماری از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1389 انجام شد. سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت با استفاده از پرسش نامه استاندارد Health promotion lifestyle profile2 و کیفیت زندگی با استفاده از ابزار سنجش کیفیت کلی زندگی از نسخه فارسی پرسش نامه استاندارد QLQ-C30 که توسط آقای دکتر منتظری و همکاران به فارسی ترجمه و روایی و پایایی آن مورد بررسی و تأیید قرار گرفته است، اندازه گیری شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی استفاده گردید. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 12/21 سال و 3/54 درصد از آن ها خانم بوده، 100 درصد آنان مجرد بودند. از میان شش بعد رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت، "رشد روحی" و "مسؤولیت پذیری" به ترتیب با میانگین های 224/2 ± 01/22 و 31/2 ± 20 بیشترین و "فعالیت جسمانی" با میانگین 9/2 ± 58/17 کمترین امتیاز را به خود اختصاص دادند. کیفیت زندگی عمومی 7/40 درصد از دانشجویان خوب بود و تنها 8/19 درصد از آن ها دارای کیفیت زندگی عمومی متوسط بودند. بیشترین فراوانی مربوط به کیفیت زندگی مرتبط با سلامت خیلی خوب (6/58 درصد) و کمترین فراوانی مربوط به عالی است (9 درصد). در این مطالعه بین وضعیت تغذیه، فعالیت جسمانی، مسؤولیت پذیری در مورد سلامت خود، روابط بین فردی و رشد روحی و جنس ارتباط آماری معنی داری مشاهده نشد، اما بین مدیریت استرس و جنس دانشجویان ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (05/0 = P). بین کیفیت زندگی عمومی دانشجویان و وضعیت تغذیه، فعالیت جسمانی، مسؤولیت پذیری در مورد سلامت خود، مدیریت استرس آن ها ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت، اما بین کیفیت زندگی عمومی و رشد روحی دانشجویان ارتباط آماری معنی دار وجود داشت. بین کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و تغذیه، فعالیت جسمانی، روابط بین فردی دانشجویان، رشد روحی ارتباط آماری معنی دار وجود نداشت، اما بین کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و مدیریت استرس در دانشجویان ارتباط آماری معنی دار وجود داشت. نتیجه گیری: کیفیت زندگی عمومی اکثریت دانشجویان خوب است و تنها 8/19 درصد از آن ها دارای کیفیت زندگی عمومی متوسط بودند. با توجه به میزان فراوانی مربوط به کیفیت زندگی مرتبط با سلامت خیلی خوب (6/58 درصد) و این که کمترین میزان فراوانی مربوط به عالی به دست آمد (9 درصد)، این امر شاهدی بر کیفیت زندگی مناسب دانشجویان تحت مطالعه می باشد. اتخاذ سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت و ابعاد "رشد روحی" و "مدیریت استرس" حداقل در گروه دانشجویان با کیفیت کلی زندگی رابطه معنی دار داشتند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت
دریافت: 1399/4/26 | پذیرش: 1390/9/24 | انتشار: 1390/9/24
دریافت: 1399/4/26 | پذیرش: 1390/9/24 | انتشار: 1390/9/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
