دوره 9، شماره 4 - ( 4-1392 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 420-412 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فاضل زینت مطلق 
1، غلامرضا شریفی راد2 ، فرزاد جلیلیان3 ، مهدی میرزایی علویجه4 ، عباس آقائی5 ، تورج احمدی جویباری6
1، غلامرضا شریفی راد2 ، فرزاد جلیلیان3 ، مهدی میرزایی علویجه4 ، عباس آقائی5 ، تورج احمدی جویباری6
1- کارشناس ارشد، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران
2- استاد، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3- کارشناس ارشد، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان، همدان، ایران
4- کارشناس ارشد، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
5- کارشناس ارشد، واحد توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان امام خمینی (ره)، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
6- متخصص داخلی، واحد توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان امام خمینی (ره)، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
2- استاد، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3- کارشناس ارشد، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان، همدان، ایران
4- کارشناس ارشد، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
5- کارشناس ارشد، واحد توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان امام خمینی (ره)، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
6- متخصص داخلی، واحد توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان امام خمینی (ره)، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
چکیده: (1311 مشاهده)
مقدمه: آموزش تغذیه به بیماران مبتلا به دیابت برای کنترل بهتر بیماری یک ضرورت میباشد. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین اثربخشی برنامه آموزشی ارتقای آگاهی تغذیهای روی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو با بهرهگیری از مدل اعتقاد بهداشتی بود. روشها: این پژوهش یک مطالعه مداخلهای نیمه تجربی بود که روی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعهکننده به مراکز بهداشتی درمانی روستایی شهرستان گچساران انجام شد. برای این امر از مسؤولین مرکز بهداشت شهرستان گچساران مجوز اخذ گردید و با مراکز بهداشتی درمانی روستایی هماهنگی صورت گرفت. سپس به تصادف بیماران 2 مرکز بهداشت به عنوان گروه مداخله و بیماران 2 مرکز دیگر به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. به تعداد 140 نفر از بیماران (70 نفر در گروه شاهد و 70 نفر در گروه مداخله) به صورت تصادفی ساده از بین بیماران جهت ورود به مطالعه انتخاب شدند. گروه مداخله آموزشهای مورد نظر را دریافت نمودند. در نهایت پس از گذشت 3 ماه از انجام مداخله آموزشی از هر دو گروه ارزشیابی نهایی به عمل آمد. یافتهها: بعد از اجرای برنامه آموزشی اختلاف معنیداری در افزایش میانگین نمره آگاهی، شدت درکشده، حساسیت درکشده، منافع درکشده و خودکارامدی درکشده و کاهش موانع درکشده در بین بیماران گروه مداخله حاصل شد (05/0 > P). نتیجهگیری: نتایج مطالعه سودمندی اجرای برنامههای آموزشی در خصوص ارتقای آگاهی تغذیهای در بین بیماران گروه مداخله را نشان داد. واژههای کلیدی: آموزش تغذیه، مدل اعتقاد بهداشتی، دیابت نوع دو
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت
دریافت: 1399/4/26 | پذیرش: 1392/4/24 | انتشار: 1392/4/24
دریافت: 1399/4/26 | پذیرش: 1392/4/24 | انتشار: 1392/4/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |