مقدمه: پرستاران همواره با حجم کار زیاد و منابع انسانی محدود مواجه هستند و از طرف دیگر باید نقش خود را به عنوان عضو مؤثر در خانواده ایفا نمایند. با توجه به این‌که لازم است پرستاران در برقراری تعادل بین مسؤولیت‌های کاری و خانوادگی خود ایفای نقش نمایند، ممکن است این امر بر کیفیت زندگی آن‌ها تأثیرگذار باشد. مطالعه حاضر با هدف، ارزیابی وضعیت تضاد شغلی و تضاد خانواده با شغل در پرستاران شاغل در بیمارستان و ارتباط بین این عوامل با کیفیت زندگی آنان طراحی و اجرا گردید. روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی بود که در آن 60 پرستار شاغل در سه بیمارستان آموزشی شهر تهران با نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل چهار قسمت اطلاعات دموگرافیک، پرسش‌نامه‌های تضاد شغل با خانواده و تضاد خانواده با شغل Carlson و پرسش‌نامه کیفیت زندگی (SF-36) بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش آمار توصیفی و همبستگی استفاده گردید و سطح معنی‌داری در این مطالعه 05/0 در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میزان تضاد شغل با خانواده در پرستاران به مراتب بیشتر از تضاد خانواده با شغل بود که در ابعاد زمان و کشش نقشی قابل ملاحظه‌تر بود. همچنین این دو متغیر با هم ارتباط معنی‌دار، مستقیم و خطی داشتند (01/0 > P، 388/0 = r). از سوی دیگر، میزان کیفیت زندگی بیشتر پرستاران (90 درصد) در حد متوسط بود. کیفیت زندگی با دو متغیر تضاد شغل با خانواده (01/0 > P، 469/0- = r) و تضاد خانواده با شغل (05/0 > P، 282/0- = r) ارتباط معنی‌دار، معکوس و خطی داشت. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد با توجه به وضعیت تضاد شغل پرستاری با خانواده و تأثیر آن بر کیفیت زندگی افراد شاغل، ارایه راهکارهای جامعی برای کاهش این تضاد در محیط کار اجتناب‌ناپذیر می‌باشد. واژه‌های کلیدی: تضاد شغل با خانواده، تضاد خانواده با شغل، کیفیت زندگی، پرستاران

متن کامل [PDF 177 kb]   (909 دریافت)