دوره 12، شماره 1 - ( 1-1395 )                   جلد 12 شماره 1 صفحات 20-14 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- استاد، مرکز تحقیقات مهندسی بهداشت محیط و گروه بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
2- دانشجوی کارشناسی ارشد، مرکز تحقیقات مهندسی بهداشت محیط و گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
3- مرکز تحقیقات مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
چکیده:   (1204 مشاهده)
مقدمه: غلظت فلوراید آب آشامیدنی یکی از شاخص‌های مؤثر در سلامت انسان است. بنابراین، یافتن راهی برای حذف فلوراید بیش از مقدار استاندارد، از اهداف مهم در پروژه‌های تأمین آب می‌باشد. این مطالعه با هدف، بررسی کارایی بوکسیت معدن مندون در حذف فلوراید آب آشامیدنی انجام گرفت.روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع تجربی بود که از اردیبهشت تا آبان سال 1392 بر روی نمونه‌های سنتتیک و واقعی آب منطقه کوهبنان در مرکز تحقیقات بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام شد. بوکسیت از معدن مندون استان کهگیلویه و بویراحمد تهیه گردید و تجزیه و تحلیل آن به روش طیف‌سنجی فلورسانس اشعه ایکس و طیف‌سنجی تفرق اشعه ایکس انجام گرفت. تأثیر پارامترهای pH، زمان تماس، مقدار جاذب و غلظت‌های مختلف فلوراید بر روی حذف، با استفاده از محلول‌های سنتتیک بررسی گردید و شرایط بهینه روی نمونه واقعی انجام شد. به منظور درک بهتر فرایند جذب، سنتتیک و ایزوترم جذب نیز مورد بررسی قرار گرفت. میزان فلوراید به روش اسپادنس تعیین و در نهایت، داده‌ها در نرم‌افزار Excel تجزیه و تحلیل شد.یافته‌ها: حداکثر راندمان حذف نمونه سنتتیک در 7 = pH، زمان تماس 120 دقیقه توسط محلول 20 گرم بوکسیت در لیتر، به میزان 96/76 درصد به دست آمد. راندمان حذف در نمونه واقعی و در شرایط بهینه، 64/56 درصد بود. یافته‌ها نشان داد که جذب فلوراید، از ایزوترم Langmuir با ضریب همبستگی 719/0 و سنتتیک واکنش درجه دوم با ضریب همبستگی 989/0 پیروی نمود.نتیجه‌گیری: بوکسیت مندون بدون نیاز به آماده‌سازی اولیه جهت حذف فلوراید از آب‌های آشامیدنی، دارای راندمان جذب قابل قبولی می‌باشد.
متن کامل [PDF 820 kb]   (530 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت
دریافت: 1399/4/26 | پذیرش: 1395/1/27 | انتشار: 1395/1/27

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.