مقدمه: در بسیاری از محیط‌های کار، به خصوص در فصل تابستان، ارزیابی استرس حرارتی ضروری است. پژوهش حاضر با هدف امکان‌سنجی کاربرد پرتوهای مادون قرمز به جای شدت پرتو خورشیدی در معادله شاخص استرس محیطی انجام شد.روش‌‌ها: این مطالعه مقطعی در ماه‌های خرداد تا آبان سال 1392 از ساعت 8 تا 18 در شرایط آب و هوایی شهر اصفهان انجام شد. شدت پرتو مادون قرمز در 4 جهت اصلی و بالا و پایین کره مسی ترمومتر گویسان اندازه‌گیری شد. همچنین، دمای تر، دمای خشک و دمای گویسان اندازه‌گیری گردید. سپس، شاخص دمای تر گویسان (WBGT یاWet bulb globe temperature) و شاخص استرس محیطی بر اساس شدت پرتو مادون قرمز (ESIIR یا Environmental stress index) به جای پرتو خورشیدی محاسبه شد. از آزمون‌های آماری همبستگی Pearson و رگرسیون برای تحلیل داده‌ها استفاده گردید.یافته‌ها: بین شاخص ESIIR و شاخص WBGT در هر 6 جهت همبستگی بالایی وجود داشت (01/0 > P). مقدار ضریب همبستگی بین دو شاخص برای هر 6 جهت برابر 963/0 به دست آمد. برآورد شاخص WBGT از متغیر پیش‌بینی کننده شاخص ESIIR از طریق معادله 427/1 + ESIx 959/0 = WBGT امکان‌پذیر بود (94/0 = 2R).نتیجه‌گیری: برای ارزیابی استرس گرمایی در محیط‌های کاری خارج از ساختمان، شاخص ESIIR که بر اساس دمای خشک، رطوبت نسبی و شدت پرتو مادون قرمز محاسبه شد، برآورد کننده خوبی برای شاخص WBGT است

واژه‌های کلیدی: استرس حرارتی، انرژی خورشیدی، پرتو مادون قرمز، آب و هوا

متن کامل [PDF 673 kb]   (300 دریافت)