جهانگیر کریمیان، تقی آقا حسینی، شهرام عروف زاد، سید مرتضی موسوی نافچی،
دوره ۸، شماره ۷ - ( ۱۱-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: از جمله مفاهیم نوینی که معنی واقعی خود را با پیدایش انواع تکنولوژی و صنعتی شدن جوامع در زندگی مردم پیدا نموده است، اوقات فراغت و نحوه گذران آن است. ورزش‌های تفریحی با فعالیت‌های مرتبط با اوقات فراغت از مناسب‌ترین و ضروری‌ترین گونههای گذران اوقات فراغت در عصر حاضر است. از این رو این پژوهش به بررسی نحوه گذران اوقات فراغت اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با تأکید بر فعالیت‌های بدنی پرداخت. روش‌ها: روش تحقیق از نوع توصیفی بود. جامعه آماری را کلیه اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان که ۶۷۰ نفر بودند، تشکیل دادند. حجم نمونه با یک مطالعه مقدماتی و با استفاده از فرمول Cohen ۱۵۰ نفر در نظر گرفته شد که به روش طبقه‌ای تصادفی با توجه به متغیر جنسیت و دانشکده انتخاب گردید. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسش‌نامه اوقات فراغت محقق ساخته بود که پایایی آن با استفاده از روش ضریب Cronbach's alpha ۸۲/۰ به دست آمد. یافته‌ها: فعالیت‌های پژوهشی با میانگین ۳۷/۳ اولویت اول، امور ورزشی با میانگین ۴۹/۲ اولویت دوم، امور فرهنگی و اجتماعی با میانگین ۲۵/۲ اولویت سوم و امور شخصی و خانوادگی با میانگین ۸۹/۱ اولویت چهارم افراد برای گذراندن اوقات فراغت در سطح ۰۵/۰ ≥ α به دست آمد. حفظ تندرستی با میانگین ۹۴/۳ مهم‌ترین‌ترین انگیزه پرداختن به فعالیت‌های بدنی در اوقات فراغت بود. همچنین تفاوت معنی‌داری بین فعالیت‌های فراغتی بر اساس جنسیت و سابقه خدمت وجود داشت. نتیجه‌گیری: میزان اوقات فراغت اعضای هیأت علمی در سطح پایینی قرار داشت (۴۴/۳ x =). به نظر میرسد که باید جامعه را از خصوصیات و شیوه‌های انجام ورزش‌های فراغتی و ضرورت ایجاد شرایط و امکانات مناسب با توجه به برنامه‌ریزی جدی و کار فرهنگی آگاه کرد. همچنین اقشار مختلف جامعه به خصوص قشر دانشگاهی را از تأثیرات مثبت اوقات فراغت و تفریحات سالم آگاه نمود و آن‌ها را هر چه بیشتر به سوی این گونه فعالیت‌ها سوق داد. واژه‌های کلیدی: اوقات فراغت، ورزش، تفریحات سالم، دانشگاه علوم پزشکی، اعضای هیأت علمی
