وحید غریبی، جواد ملکوتی، شهرام ارسنگ جنگ، عبداله غلامی،
دوره ۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: استرس شغلی امروزه یکی از پدیده‌های مهم در زندگی اجتماعی و تهدیدی جدی برای سلامتی نیروی کار در جهان می‌باشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان شیوع استرس شغلی و تعیین ارتباط آن با ویژگی‌های فردی کارگران در یکی از صنایع انجام شد. روش‌ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی به صورت مقطعی در سال ۱۳۹۰ روی ۱۴۵ نفر از مجموع ۴۵۰ نفر از کارکنان شاغل در یک پروژه تونل‌سازی واقع در شهرستان کرج انجام شد. جهت تعیین استرس شغلی از پرسش‌نامه استاندارد استرس شغلی مؤسسه Health and safety executive (HSE) انگلستان استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۶ و آزمون‌های آماری ۲c، Independent t و تحلیل One Way ANOVA صورت گرفت. یافته‌ها: از نظر آماری ارتباط معنی‌داری بین استرس شغلی با متغیرهای ورزش، تحصیلات مرتبط با شغل و سابقه شغلی وجود داشت (۰۵/۰ > P)؛ به طوری که افراد دارای تحصیلات مرتبط شغلی، بدون سابقه شغلی و افرادی که عادت به ورزش کردن داشتند، میانگین استرس شغلی کمتری داشتند. همچنین بین استرس شغلی با متغیرهای سن، تأهل، سطح تحصیلات، مصرف دخانیات، بیماری‌های مزمن و شاخص توده بدنی ارتباط آماری معنی‌داری دیده نشد (۰۵/۰ < P). نتیجه‌گیری: توجه به استرس شغلی در صنایع ساختمانی ضروری است. اقدامات کنترلی نظیر آموزش کارگران و طراحی و اجرای برنامه‌های ورزشی در محیط‌های شغلی می‌تواند در کاهش میزان استرس شغلی مؤثر واقع گردد. واژه‌های کلیدی: استرس شغلی، ویژگی‌های فردی، صنعت عمرانی
محسن مهدی‌نیا، علیرضا کوهپایی، شهرام ارسنگ جنگ، عباس صادقی، جواد ملکوتی، علی کریمی،
دوره ۱۲، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۵ )
چکیده
مقدمه: فرهنگ ایمنی شاخصی از عملکرد ایمنی سازمان‌ها بوده و نقش اساسی در شکل‌گیری رفتار ایمنی کارکنان دارد. بنابراین، ارزیابی فرهنگ ایمنی و شناسایی متغیرهای مرتبط با آن می‌تواند نقش مهمی در کاهش حوادث محیط کار داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی فرهنگ ایمنی و تعیین متغیرهای فردی و شغلی مرتبط با آن در کارکنان صنایع مختلف استان قم انجام شد.روش‌ها: مطالعه حاضر، توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی روی ۲۸۹ نفر از کارکنان صنایع استان قم انجام شد. ابزار گرد‌آوری اطلاعات شامل پرسش‌نامه اطلاعات فردی- شغلی و پرسش‌نامه فرهنگ ایمنی بود. آنالیز داده‌ها در نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی Pearson، آزمون تی مستقل، آنالیز واریانس یک‌طرفه و رگرسیون خطی چندگانه انجام شد. یافته‌ها: میانگین امتیاز فرهنگ ایمنی برابر با ۷۳/۰ ± ۳۰/۳ بود. بیشترین امتیاز در بعد مشارکت و همکاری (۴۵/۰ ± ۵۳/۳) و کمترین در بعد محیط و اولویت ایمنی (۸۶/۰ ± ۰۶/۳) بود. اندازه صنعت، سابقه کار، مصرف دخانیات و ساعات کار روزانه دارای ارتباط معنی‌دار با فرهنگ ایمنی بود (۰۱/۰ > P) و در کل ۹/۱۹ درصد از تغییرات فرهنگ ایمنی را تبیین می‌کند.نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط متغیرهای مورد مطالعه با فرهنگ ایمنی و از طرفی ارتباط فرهنگ ایمنی با عملکرد ایمنی و حوادث، این متغیر‌ها از عواملی هستند که به طور مستقیم یا غیر مستقیم بر روی بروز حوادث اثر دارد. بنابراین، نیاز است که نقش این متغیر‌ها در تدوین برنامه‌های کنترل حوادث و تصمیم‌گیری جهت ارتقای ایمنی در نظر گرفته شود.
