۲ نتیجه برای حسن اصیلیان مهابادی
رضا تاجیک، حسن اصیلیان مهابادی، علی خوانین، احمد جنیدی جعفری، بابک عشرتی، اردلان سلیمانیان،
دوره ۸، شماره ۳ - ( ۵-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: ترکیب‌های بی‌فنیل‌های چند کلره (PCBS) از جمله آلاینده‌های خطرناک شغلی و محیطی است. این مواد جزو یکی از دوازده گروه ترکیبات آلی محسوب می‌گردند که چالش‌های شغلی و زیست‌محیطی عمده‌ای را ایجاد می‌کند. این ترکیب‌ها اثرات بهداشتی مختلفی را با توجه به راه ورود، جنس، سن، غلظت و سطح مواجهه ایجاد می‌کند. هدف از این مطالعه، تجزیه روغن‌های آسکارل با استفاده از پرتوهای میکروویو و تلفیق TiO۲/H۲O۲ جهت کاهش مواجهه کارگران می‌باشد. روش‌ها : بررسی حاضر مطالعه تجربی آزمایشگاهی بود که در دانشگاه تربیت‌مدرس در ماه‌های خرداد تا شهریور ۱۳۹۰ انجام شد. راکتور مورد استفاده یک بالن ژوژه پیرکس ته پهن cc ۲۵۰ بود که به وسیله یک لوله رابط از طریق منفذی که در بالای میکروویو قرار داشت به یک کندانسور ارتباط پیدا می‌کرد. دستگاه میکروویو با فرکانس ۲۴۵۰ مگاهرتز و توان خروجی ۹۰۰ وات بود. توان پرتو در محدوده ۵۴۰، ۷۲۰ و ۹۰۰ وات مورد استفاده قرار گرفت. pH نمونه‌ها و دما به طور مداوم پایش شد. آزمایش‌ها به صورت سه بار تکرار گردید و نتایج، میانگین سه بار تکرار می‌باشد. روغن‌های آسکارل با استفاده از دستگاه GC-ECD مورد آنالیز قرار گرفت. سپس داده‌ها وارد نرم‌افزار ۱۶SPSS گردید و با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون آماری t-test تجزیه و تحلیل شد و P کمتر از ۰۵/۰ معنی‌دار تلقی گردید. یافته‌ها: میانگین تجزیه برای مجموع PCBها بر حسب توان پرتو میکروویو با ۵۴۰، ۷۲۰ و ۹۰۰ وات به ترتیب ۲۵/۸۴، ۸۱/۸۸ و ۸۴/۹۵ بود. میانگین تجزیه برای مجموع PCBها بر حسب نسبت حلال مورد استفاده به روغن آسکارل به میزان ۱:۱، ۲:۱ و ۳:۱ به ترتیب ۸۲/۵۳، ۰۶/۷۹ و ۹۵/۹۴ بود. میانگین تجزیه بر حسب عدم استفاده و به کارگیری H۲O۲ به میزان ۱۰ درصد و ۲۰ درصد به ترتیب ۹/۷۰، ۶۵/۸۴ و ۹۱/۸۸ بود. میانگین تجزیه بر حسب عدم استفاده و به کارگیری با نسبت ۰۵/۰، ۱۰/۰، ۱۵/۰ و ۲۰/۰ گرم به ترتیب ۹/۷۰، ۵۳/۷۶، ۳۲/۷۷، ۱۰/۷۹ و ۱۹/۸۰ بود. میانگین تجزیه بر حسب عدم استفاده و به کارگیری همزمان H۲O۲ به میزان ۱۰ درصد و TiO۲ با نسبت ۰۵/۰، ۱۰/۰، ۱۵/۰ و ۲۰/۰ گرم به ترتیب ۹/۷۰، ۳/۸۹، ۱۸/۹۱، ۱۷/۹۲ و ۱۶/۹۳ بود. همچنین میانگین تجزیه بر حسب عدم استفاده و به کارگیری همزمان H۲O۲ به میزان ۲۰ درصد و TiO۲ با نسبت‌های ۰۵/۰، ۱۰/۰، ۱۵/۰ و ۲۰/۰ گرم به ترتیب ۹/۷۰، ۹۵/۹۳، ۹۵/۹۴، ۸۴/ ۹۵ و ۲۲/۹۷ بود. نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق روی ترکیب‌های PCB با استفاده از پرتوهای میکروویو در حضور حلال اتانول و اکسیدکننده قوی H۲O۲ و کاتالیزور TiO۲ منجر به تجزیه یا کاهش میزان PCB در روغن ترانسفورمر شد. در واقع با افزایش مقدار اتانول میزان تولید رادیکال هیدروکسیل افزایش یافت و موجب کلرزدایی بیشتر مولکول PCB گردید. همچنین میزان تجزیه PCB با افزایش غلظت H۲O۲ و ازدیاد نسبت TiO۲ افزایش یافت. واژه‌های کلیدی: روغن آسکارل، تجزیه، اتانول، پرتو میکروویو
مصطفی پویا کیان، حسن اصیلیان مهابادی، سیده منور یزدی، ابراهیم حاجی‌زاده، شیرازه ارقامی،
دوره ۸، شماره ۴ - ( ۷-۱۳۹۱ )
چکیده
پدیده استفاده از تلفن همراه در هنگام رانندگی توسط پژوهشگران زیادی مورد مطالعه قرار گرفت و تأثیر منفی آن بر ایمنی ترافیکی در مطالعه‌های گوناگون نشان داده شد. با این حال، چارچوب‌های پژوهشی که بر اساس آن چنین یافته‌هایی ارایه شدند، مورد بحث و نقد پژوهشگران است. در این مقاله چارچوب‌های متدولوژیک این مطالعه‌ها مورد بررسی قرار گرفت. مقاله‌های منتشر شده در شش مجله نمایه شده در ISI web of knowledge در حوزه‌های بهداشت و سلامت، ایمنی، حمل و نقل و علوم رفتاری بر اساس شش کلید واژه مرتبط با موضوع ایمنی ترافیکی و تلفن همراه جستجو شد. ۱۳ مقاله با میانگین ارجاع ۳/۸ و بر اساس دسترسی به متن کامل از مجموع مقاله‌ها استخراج شد و مورد بررسی قرار گرفت. سه رویکرد اصلی در تعیین تأثیر استفاده از تلفن همراه بر ایمنی ترافیکی در مقاله‌ها قابل شناسایی است. رویکرد اپیدمیولوژیک توسط متخصصین پزشکی اجتماعی و اپیدمیولوژیست‌ها، رویکرد مطالعه‌های شبیه‌سازی توسط متخصصین ارگونومی، ایمنی و ترافیک و رویکرد روان‌شناختی توسط متخصصین نورسایکولوژی، روان‌شناسی شناختی و روان‌شناسی کاربردی مورد استفاده قرار گرفت. هر کدام از رویکردها دارای محدودیت‌های متدولوژیک در بررسی این پدیده هستند. تمامی رویکردها تأثیر استفاده از تلفن همراه بر افزایش ریسک تصادفات رانندگی را تأیید کردند. با این حال، تعمیم کلی یافته‌های مطالعه‌ها به دلیل محدودیت‌های متدولوژیک مربوط به هر کدام از رویکردها دشوار است. نقاط قوت و ضعف هر کدام از متدولوژی‌ها مورد بحث قرار گرفت. واژه‌های کلیدی: ایمنی ترافیکی، تلفن همراه، رانندگی، متدولوژی
