سیده زهرا هاشمی، فاطمه رخشانی، علی نویدیان، سید رضا موسوی،
دوره ۹، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: بر اساس آمارهای سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۰۳، عدم فعالیت فیزیکی موجب مرگ ۹/۱ میلیون نفر در سطح جهان شده است. با وجود فواید بی‌شمار فعالیت جسمانی، بیش از ۶۰ درصد بالغین جهان و بیش از ۸۰ درصد بزرگسالان ایرانی از نظر فیزیکی غیر فعال هستند. مطالعات کشور نشان می‌دهد، سلامت زنان در بیشتر حیطه‌ها کمتر از مردان است. همچنین زنان از بیماری‌هایی رنج می‌برند که با عدم فعالیت جسمانی مرتبط می‌باشد. مدل فرانظری به عنوان یک مدل جامع شناخته شده در زمینه ورزش است. مراحل تغییر، تعادل تصمیمی و خودکارامدی از سازه‌های اصلی این مدل هستند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تأثیر آموزش بر اساس مدل فرانظری در میزان فعالیت جسمانی زنان خانه‌دار شهر زاهدان بود. روش‌ها: در مطالعه مداخله‌ای شاهددار حاضر، ۲۲۰ زن خانه‌دار (محدوده سنی ۵۲ ± ۱۹ سال) ساکن آپارتمان در شهر زاهدان مورد بررسی قرار گرفتند که ۱۱۰ نفر در گروه مداخله و ۱۱۰ نفر در گروه شاهد قرار داشتند. روش نمونه‌گیری اولین بلوک به روش نمونه‌گیری تصادفی انجام گردید، سپس به ترتیب شماره، سایر بلوک‌ها نمونه‌گیری شدند تا زمانی که نمونه‌ها کامل شد. جمع‌آوری اطلاعات از طریق پرسش‌نامه محقق ساخته صورت گرفت که اعتبار علمی آن به روش روایی محتوا و پایایی آن با روش Cronbach¢s alpha و همبستگی تعیین گردید. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۸ تجزیه و تحلیل و ۰۵/۰ > P از نظر آماری معنی‌دار تلقی شد. یافته‌ها: این تحقیق نشان داد که قبل از آموزش، اختلاف معنی‌دار بین گروه‌های مورد مطالعه از نظر آگاهی، نگرش و سازه‌های مدل فرانظری وجود نداشت، اما پس از مداخله آموزشی، افزایش معنی‌داری در میانگین نمره آگاهی، نگرش و سازه‌های مدل در گروه مداخله ملاحظه گردید (۰۰۱/۰ > P). نتیجه‌گیری: مداخله آموزشی در انجام فعالیت جسمانی تأثیر مثبت زیادی دارد و باید در مراکز ذی‌ربط از جمله دانشگاه‌ها و مراکز تربیت بدنی، برنامه‌های عملی مناسب جهت آموزش افراد تدوین و اجرا شود. واژه‌های کلیدی: آموزش، مدل فرانظری، فعالیت جسمانی، زنان
