محمدرضا نیک فرجام، شهرام محمدخانی، علیرضا مرادی، طاهره داورپسند،
دوره ۱۴، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: پرفشاری خون، از مهم‌ترین عوامل خطر بروز بیماری‌های قلبی- عروقی می‌باشد. تحقیقات اخیر تأثیر عوامل گوناگون بر تبعیت دارویی را در این بیماری نشان داده‌اند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر کیفیت ارتباط پزشک- بیمار بر میزان تبعیت دارویی مبتلایان به پرفشاری خون انجام شد.روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، ۶۲ بیمار مبتلا به پرفشاری خون از نوع اولیه که به مرکز قلب تهران مراجعه کرده بودند، به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها، از نسخه کوتاه پرسش‌نامه پیمان کاری (Working Alliance Inventory-Short Revised یا WAI-SR) و مقیاس خودکارامدی تبعیت دارویی (Medication Adherence Self-efficacy Scale یا MASES) استفاده گردید. در نهایت، داده‌ها با استفاده از مدل رگرسیون خطی چند متغیره در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: تأثیر معنی‌دار کیفیت ارتباط پزشک- بیمار بر تبعیت دارویی (۰۰۲/۰ = P، ۹۹۶/۵ = (۵۸ و ۳)F، ۲۳۴/۰ = ۲R) با اندازه اثر متوسط و فاصله اطمینان ۹۵ درصد، از ۰۴۵/۰ تا ۴۰۲/۰ به دست آمد. از میان مؤلفه‌های پیمان کاری نیز تنها مؤلفه تکالیف درمان تأثیر معنی‌داری بر مصرف داروها توسط بیمار داشت [۶۲۱/۹-۷۸۷/۰ = Confidence interval (CI) ۹۵ درصد، ۰۲۳/۰ = P، ۴۲۵/۲ = (۵۸)t].نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر شواهد ارزشمندی پیرامون نقش ارتباط درمانی در تبعیت دارویی فراهم نمود که این نتایج با توجه به ماهیت ارتباط درمانی مورد بحث قرار گرفته است.
