علی احمد آقاپور، امیر محمدی،
دوره ۶، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۸۹ )
چکیده
مقدمه: امروزه با افزایش جمعیت، آب‌های سطحی از مهم‌ترین منابع مورد استفاده برای مصارف خانگی و صنعتی می‌باشند، که جهت تصفیه متداول این آب‌ها از مواد منعقد کننده استفاده می‌شود. منبع تأمین آب آشامیدنی بخشی از شهر ارومیه، رودخانه شهر چای است. از این رو، هدف این تحقیق بررسی امکان کاربرد پلی آلومنیوم کلراید در تصفیه‌خانه آب شماره ۱ ارومیه و بررسی اثرات بهداشتی آن بود. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی– مقطعی، نمونه‌برداری در فصل بهار انجام شد و با استفاده از دستگاه جار‌تست، غلظت‌های مختلفی از ماده منعقد کننده PACl (Poly Aluminum Chloride) به نمونه‌ها افزوده شد، تا مناسب‌ترین غلظت آن به دست آید. در این آزمایشات همچنین مقادیر pH، کدورت، قلیاییت و مقادیر آلومینیوم باقیمانده نیز مورد آزمایش قرار گرفت. یافته‌ها: بر اساس نتایج حاصل از آزمایشات، غلظت آلومینیوم باقیمانده در محدوده (۵ تا ۲۰ mg/lit) PACl مصرفی، حداکثر mg/lit ۲۹/۰ و در محدوده مصرفی (۲۰ تا mg/lit ۴۰)، حداکثر ۵/۰ mg/lit بود. همچنین راندمان حذف کدورت در محدوده کمتر از NTU ۱۰۰، در حدود ۷۸ تا ۹۸ درصد و در محدوده بیشتر از NTU ۱۰۰، بالاتر از ۹۹ درصد به دست آمد؛ به طوری که با افزایش کدورت، حذف آن بهتر صورت گرفته است. نتیجه‌گیری: به دلیل غلظت کم مورد نیاز PACl و در نتیجه تولید اندک لجن، مصرف قلیاییت، کم و کاهش اندک pH، کاربرد PACl اقتصادی بوده، از نظر بهداشتی نیز در غلظت‌های کمتر از ۲۰ mg/lit، آلومینیوم باقیمانده کمتری داشت، ولی در غلظت‌های بالاتر از ۲۰ mg/lit آلومینیوم باقیمانده ایجاد کرده، از لحاظ بهداشتی و ارتباط مشکوک آن با بیماری آلزایمر، نامناسب می‌باشد. واژه‌های کلیدی: پلی آلومینیوم کلراید، آزمایش جار، تصفیه آب، اثرات بهداشتی.
