۲ نتیجه برای کامبیز کریم زاده شیرازی
فریبا محامد، مریم عمیدی مظاهری، کامبیز کریم زاده شیرازی،
دوره ۸، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: سالانه در جهان نزدیک به ۵۲۹۰۰۰ زن به دنبال عوارض بارداری و زایمان جان خود را از دست می‌دهند. آموزش دختران قبل از ازدواج می‌تواند نقش مؤثری در ارتقای بهداشت دوران بارداری ایفا نماید. انتخاب شیوه آموزشی مناسب به سودمندی بیشتر آموزش می‌انجامد. این مطالعه به بررسی اثر آموزش بهداشت بارداری به شیوه بحث گروهی بر آگاهی و نگرش دختران در شرف ازدواج در شهرستان بویر احمد پرداخته است.روش‌ها: این پژوهش نیمه تجربی در شهرستان یاسوج در سال ۱۳۸۹ انجام شد. از بین شرکت کنندگان در برنامه مشاوره قبل از ازدواج، طی یک سال تعداد ۵۷۷ نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس مستمر انتخاب شدند. اطلاعات پیش آزمون با پرسشنامه محقق ساخته شامل اطلاعات جمعیت شناختی (سن، تحصیلات و شغل)، ۱۰ سؤال آگاهی و ۱۰ سؤال نگرشی در زمینه بهداشت بارداری جمع‌آوری شد. سپس مداخله آموزشی طی دو جلسه، هر هفته یک جلسه یک و نیم ساعته به شیوه بحث گروهی و پرسش و پاسخ توسط دانشجویان بهداشت خانواده اجرا گردید. یک ماه بعد از مداخله دوباره اطلاعات جمع‌آوری شد و با قبل از آموزش مقایسه گردید.یافته‌ها: میانگین سن دختران در شرف ازدواج ۵/۴ ± ۱/۲۲ به دست آمد. ۳/۸۴ درصد از دختران خانه‌دار و ۷/۱۵ درصد شاغل بودند. میانگین نمرات آگاهی و نگرش دختران دارای تحصیلات دانشگاهی به طور معنی‌داری بیشتر از سایرین بود. بعد از آموزش میانگین نمرات آگاهی و نگرش دختران به طور معنی‌داری افزایش یافته بود (۰۰۱/۰ ≤ P).نتیجه‌گیری: آموزش به شیوه بحث گروهی و پرسش و پاسخ باعث افزایش معنی‌دار سطح آگاهی و نگرش دختران شده بود. با توجه به اهمیت و لزوم آموزش بهداشت بارداری، پیشنهاد می‌گردد جهت استفاده بهتر از این فرصت آموزشی از بحث گروهی و پرسش و پاسخ و جلب مشارکت فعال دختران استفاده گردد.واژه‌های کلیدی: مشاوره قبل از ازدواج، بهداشت بارداری، آگاهی، نگرش، بحث گروهی
فاضل زینت مطلق، تورج احمدی جویباری، فرزاد جلیلیان، مهدی میرزایی علویجه، عباس آقائی، کامبیز کریم زاده شیرازی،
دوره ۹، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: رفتار پرخاشگرانه دوران نوجوانی می‌تواند به عنوان یک عامل پیش‌بینی کننده برای بزهکاری، سوء مصرف مواد، افسردگی و افت تحصیلی باشد. این مطالعه با هدف تعیین شیوع و عوامل مرتبط با پرخاشگری در بین نوجوانان انجام شد. روش‌ها: پژوهش حاظر یک مطالعه توصیفی- مقطعی بود که در بین نوجوانان شهر یاسوج در سال ۱۳۸۹ صورت گرفت. آزمودنی‌های مطالعه به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده از میادین اصلی در سطح شهر انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسش‌نامه‌ای شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد پرخاشگری Boss و Perry بود، که به صورت خودگزارش‌دهی توسط شرکت کنندگان تکمیل گردید. اطلاعات به وسیله نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۸ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: شیوع پرخاشگری در بین نوجوانان ۲/۳۲ درصد بود. مصرف مواد مخدر، مصرف مشروبات الکلی، رابطه جنسی پرخطر، مصرف مواد مخدر در دوستان و طلاق والدین دارای رابطه آماری معنی‌دار با بروز پرخاشگری در نوجوانان بود (۰۵/۰ > P). نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع بالای پرخاشگری، ارایه برنامه‌های آموزشی در خصوص ارتقای مهارت‌های کنترل خشم و پیشگیری از پرخاشگری در نوجوانان ضروری به نظر می‌رسد. واژه‌های کلیدی: نوجوانان، رفتارهای پرخطر، پرخاشگری
