احسان‌اله حبیبی، جواد غلامیان، فاطمه پری دخت، سید وحید اسماعیلی، هادی اسدی، مجید داستانپور، رقیه بازگیر،
دوره ۱۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: اختلالات اسکلتی- عضلانی یکی از مهم‌ترین مشکلات شغلی هستند و شرایط سخت کاری در کارگاه‌ها و صنایع، کارگران را به سمت تجربه این اختلالات سوق می‌دهد. پژوهش حاضر با هدف تعیین شیوع ناراحتی‌های اسکلتی- عضلانی و ارتباط آن با میزان توانایی انجام کار، رضایت شغلی و فرسودگی شغلی در صنعت شیشه و بلور اصفهان انجام شد.
روش‌ها: این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی بود که بر روی ۲۵۱ نفر از کارگران صنعت شیشه و بلور اصفهان در سال ۱۴۰۰ صورت گرفت. اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه اختلالات اسکلتی- عضلانی استاندارد Cornell (Cornell Musculoskeletal Discomfort Questionnaires یا CDMQ)، شاخص توانایی کار (Work ability index یا WAI)، شاخص توصیفی شغلی (Job Descriptive Index یا JDI) و مقیاس فرسودگی شغلی Copenhagen (Copenhagen Burnout Inventory یا CBI) جمع‌آوری گردید. سپس داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون همبستگی Spearman در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ۰۵/۰ > P به عنوان سطح معنی‌داری داده‌ها در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: ۴/۴۵ درصد افراد حداقل در یک اندام ناراحتی اسکلتی- عضلانی داشتند و ۷/۶۳ درصد افراد از رضایت شغلی بالایی برخوردار بودند. فرسودگی شغلی افراد نیز با میانگین ۵۵/۸۱ در سطح بالایی قرار داشت و توانایی انجام کار افراد با میانگین ۳۶ در سطح متوسطی بود. ناراحتی‌های اسکلتی- عضلانی با فرسودگی شغلی و توانایی انجام کار ارتباط معنی‌داری را نشان نداد (۰۵۰/۰ < P)، اما با رضایت شغلی ارتباط معنی‌داری وجود داشت (۰۵۰/۰ > P).
نتیجه‌گیری: کمتر از نیمی از کارکنان صنعت دچار ناراحتی‌های اسکلتی- عضلانی می‌باشند. بین این ناراحتی‌ها و رضایت شغلی ارتباط معنی‌دار و معکوسی مشاهده شد که با افزایش رضایت شغلی، می‌توان اختلالات اسکلتی- عضلانی را کاهش داد. همچنین، انجام اقدامات اصلاحی و مداخله‌ای جهت پیشگیری از این ناراحتی‌ها توصیه می‌گردد.
احسان الله حبیبی: google scholar
