جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای کاهش وزن

زهرا سادات خسروی، مرضیه کافشانی، اکبر حسن‌زاده، پرستو توسلی، محمد حسن انتظاری،
دوره ۱۳، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۶ )
چکیده

مقدمه: کمبود ویتامین D به عنوان یک مشکل بهداشتی در سراسر جهان مطرح است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر ویتامین D بر کاهش وزن، پروتئین واکنشگر C با حساسیت بالا (High sensitivity C-reactive protein یا hs-CRP) و مقاومت انسولینی زنان چاق و دارای اضافه وزن انجام شد.روش‌ها: این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی دو سوکور بود که بر روی ۵۳ نفر از زنان چاق و دارای اضافه وزن صورت گرفت. نمونه‌ها به دو گروه تقسیم شدند. گروه مداخله، مکمل ویتامین D را با دوز ۵۰۰۰۰ واحد در هفته (به مدت ۶ هفته) و گروه دیگر دارونما دریافت کرد. شاخص‌های آنتروپومتری و نشانگرهای بیوشیمیایی hs-CRP قبل و بعد از مداخله اندازه‌گیری گردید و با استفاده از آزمون‌های Paired t و Independent t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: پس از استفاده از مکمل ویتامین D، سطح سرمی ویتامین D افزایش معنی‌داری در مقایسه با گروه شاهد داشت (۰۰۱/۰ > P)، اما تفاوت معنی‌داری بین دو گروه در شاخص‌های آنتروپومتریک، سطح hs-CRP و مقاومت انسولینی مشاهده نشد (۰۵۰/۰ < P برای همه).نتیجه‌گیری: مکمل‌یاری ویتامین D با دوز ۵۰۰۰۰ واحد در هفته به مدت ۶ هفته در زنان چاق و دارای اضافه وزن، تأثیری بر وزن، شاخص توده بدنی (Body mass index یا BMI)، دور کمر، مقاومت انسولینی و hs-CRP ندارد.
مینو زراعتی جورشری، محمدرضا فدائی چافی،
دوره ۲۰، شماره ۳ - ( ۷-۱۴۰۳ )
چکیده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سلامت روانی و نگرش به خوردن با مقدار کاهش وزن در افراد چاق و دارای اضافه وزن انجام شد.
روش‌ها: این مطالعه از نوع مقطعی و جامعه آماری آن شامل افراد چاق و دارای اضافه وزن مراجعه‌کننده به کلینیک‌های تغذیه در شهر رشت بود که ۴۲۰ نفر [۳۷۸ زن با وزن ۹۱/۱۵ ± ۹۹/۷۹ کیلوگرم، قد ۹۸/۵ ± ۶۷/۱۶۱ سانتی‌متر، سن ۱۵/۱۱ ± ۵۹/۳۹ سال و شاخص توده بدنی  (Body mass index یا BMI) ۰۶/۳ ± ۸۸/۳۰ کیلوگرم بر مترمربع و ۴۲ مرد با وزن ۵۹/۲۳ ± ۳۱/۱۰۰ کیلوگرم، قد ۷۵/۹ ± ۰۷/۱۷۵ سانتی‌متر، سن ۳۵/۱۱ ± ۴۵/۳۸ سال و BMI برابر با ۲۰/۴ ± ۷۵/۳۲ کیلوگرم بر مترمربع] به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات به وسیله پرسش‌نامه‌ آنلاین نگرش به خوردن Carner (Eating Attitude Test یا EAT) و پرسش‌نامه‌ سلامت روانی Goldberg (General Health Questionnaire یا GHQ) جمع‌آوری گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی Pearson و مدل‌بندی رگرسیونی در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: از میان مؤلفه‌های مورد بررسی، ارتباط معنی‌داری بین سلامت روانی (۰۰۱/۰ > P، ۱۸/۰- = r) و نگرش به خوردن (۰۳۰/۰ = P، ۱۰/۰ = r) با میزان موفقیت در کاهش وزن وجود داشت. رابطه ابعاد سلامت روانی شامل علایم جسمانی (۰۰۱/۰ > P، ۱۹/۰- = r)، اضطراب (۰۱۸/۰ = P، ۱۱/۰- = r)، اختلال عملکرد اجتماعی (۰۰۱/۰ = P، ۱۶/۰- = r) و افسردگی (۰۶۳/۰ = P، ۰۹/۰- = r) با کاهش وزن معنی‌دار بود. همچنین، ارتباط معنی‌داری بین مؤلفه‌های نگرش به خوردن شامل کنترل دهانی (۰۰۱/۰ > P، ۲۱/۰ = r)، تمایل به خوردن (۰۰۹/۰ = P، ۱۲/۰- = r) و عادات غذایی (۰۰۱/۰ > P، ۱۰/۰ = r) با موفقیت در کاهش وزن وجود داشت.
نتیجه‌گیری: سلامت روانی بالاتر و سطح بهتر نگرش به خوردن، با موفقیت بیشتر در کاهش وزن افراد چاق و دارای اضافه وزن مراجعه‌کننده به کلینیک‌های تغذیه ارتباط دارد. بنابراین، توجه به عوامل مذکور، منجر به افزایش احتمال موفقیت در کاهش وزن خواهد شد.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله تحقیقات نظام سلامت می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Health System Research

Designed & Developed by: Yektaweb