دوره 16، شماره 3 - ( 9-1399 )
جلد 16 شماره 3 صفحات 205-199 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2- استادیار، گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3- استادیار، گروه روان‌شناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
4- دانشیار، گروه آموزش و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2- استادیار، گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3- استادیار، گروه روان‌شناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
4- دانشیار، گروه آموزش و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده: (2137 مشاهده)
مقدمه: مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم با فشارها و چالش‌های مهمی مواجه می‌باشند که ممکن است آن‌ها را در معرض مشکلات روان‌شناختی متفاوتی قرار دهد و منجر به گرایش بیشتر آن‌ها در استفاده از رفتارهای پرخاشگرانه و استفاده کمتر از خدمات درمانی و برنامه‌های ارایه شده برای کودکان شود. این امر تأثیر منفی بر رشد کودک دارد و موجب رفتارهای مخرب بیشتری در آن‌ها می‌شود. پژوهش حاضر به بررسی ارتباط افسردگی، اضطراب و استرس با حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی به طور هم‌زمان در مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم پرداخت..
روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی- مقطعی، 47 نفر از مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به صورت در دسترس انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌های اضطراب، افسردگی، استرس، حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی را تکمیل کردند.
یافته‌ها: ضریب همبستگی Pearson نشان داد که بین نمره رضایت از زندگی با نمرات افسردگی، اضطراب و استرس ارتباط معنی‌داری وجود نداشت (050/0 < P) و بین نمره حمایت اجتماعی با نمرات افسردگی (020/0 = P)، اضطراب (040/0 = P) و استرس (020/0 = P) رابطه معکوس معنی‌داری مشاهده شد. همچنین، بین نمره رضایت از زندگی و حمایت اجتماعی رابطه مستقیمی وجود داشت (323/0 = r، 010/0 = P).
نتیجه‌گیری: افزایش حمایت اجتماعی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم، منجر به افزایش رضایت از زندگی و کاهش افسردگی، اضطراب و استرس آن‌ها می‌شود. ارتقای حمایت اجتماعی این مادران ضروری به نظر می‌رسد.
روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی- مقطعی، 47 نفر از مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به صورت در دسترس انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌های اضطراب، افسردگی، استرس، حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی را تکمیل کردند.
یافته‌ها: ضریب همبستگی Pearson نشان داد که بین نمره رضایت از زندگی با نمرات افسردگی، اضطراب و استرس ارتباط معنی‌داری وجود نداشت (050/0 < P) و بین نمره حمایت اجتماعی با نمرات افسردگی (020/0 = P)، اضطراب (040/0 = P) و استرس (020/0 = P) رابطه معکوس معنی‌داری مشاهده شد. همچنین، بین نمره رضایت از زندگی و حمایت اجتماعی رابطه مستقیمی وجود داشت (323/0 = r، 010/0 = P).
نتیجه‌گیری: افزایش حمایت اجتماعی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم، منجر به افزایش رضایت از زندگی و کاهش افسردگی، اضطراب و استرس آن‌ها می‌شود. ارتقای حمایت اجتماعی این مادران ضروری به نظر می‌رسد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1399/10/4 | پذیرش: 1399/9/10 | انتشار: 1399/9/10
دریافت: 1399/10/4 | پذیرش: 1399/9/10 | انتشار: 1399/9/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |