دوره 19، شماره 4 - ( 10-1402 )
جلد 19 شماره 4 صفحات 343-336 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی کارشناسی، گروه روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
2- استادیار، گروه مشاوره، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
2- استادیار، گروه مشاوره، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
چکیده: (634 مشاهده)
مقدمه: با توجه به افزایش اقدام به خودکشی در سال‌های اخیر و مشکلات اجتماعی ناشی از آن، ضرورت توجه به برنامه‌ریزی برای پیشگیری از خودکشی بیش از پیش احساس می‌شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی واقعیت درمانی به شیوه گروهی بر رفتارهای خودتخریبی مستقیم و غیر مستقیم در دختران نوجوان دارای تجربه اقدام به خودکشی بود.
روش‌ها: این مطالعه به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون همراه با گروه شاهد انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی دختران نوجوان دارای تجربه اقدام به خودکشی دبیرستانی مقطع متوسطه اول و دوم منطقه 17 شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بود (65 نفر) که از میان آن‌ها، 16 نفر به صورت تصادفی و به روش نمونه‌گیری در دسترس در دو گروه آزمایش (8 نفر) و شاهد (8 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه یک ساعته آموزش واقعیت درمانی دریافت کردند و گروه شاهد تحت هیچ‌گونه آموزشی نبودند. برای جمع‌آوری داده‌ها، از پرسش‌نامه‌های رفتارهای خودتخریبی Klonsky و Glenn (Self-Destructive Behavior Questionnaire یا RISQ) استفاده گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون ANCOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: رویکرد واقعیت درمانی، اثربخشی معنی‌داری بر کاهش رفتارهای خودآسیب‌رسان مستقیم و غیر مستقیم داشت و اثربخشی واقعیت درمانی بر رفتارهای خودتخریبی مستقیم، بیشتر از رفتارهای خودتخریبی غیر مستقیم بود.
نتیجه‌گیری: واقعیت درمانی می‌تواند بر کنترل رفتاهای نوجوانان تأثیرگذار باشد و از این طریق مسؤولیت کارهای خود را بر عهده بگیرند.
روش‌ها: این مطالعه به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون همراه با گروه شاهد انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی دختران نوجوان دارای تجربه اقدام به خودکشی دبیرستانی مقطع متوسطه اول و دوم منطقه 17 شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بود (65 نفر) که از میان آن‌ها، 16 نفر به صورت تصادفی و به روش نمونه‌گیری در دسترس در دو گروه آزمایش (8 نفر) و شاهد (8 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه یک ساعته آموزش واقعیت درمانی دریافت کردند و گروه شاهد تحت هیچ‌گونه آموزشی نبودند. برای جمع‌آوری داده‌ها، از پرسش‌نامه‌های رفتارهای خودتخریبی Klonsky و Glenn (Self-Destructive Behavior Questionnaire یا RISQ) استفاده گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون ANCOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: رویکرد واقعیت درمانی، اثربخشی معنی‌داری بر کاهش رفتارهای خودآسیب‌رسان مستقیم و غیر مستقیم داشت و اثربخشی واقعیت درمانی بر رفتارهای خودتخریبی مستقیم، بیشتر از رفتارهای خودتخریبی غیر مستقیم بود.
نتیجه‌گیری: واقعیت درمانی می‌تواند بر کنترل رفتاهای نوجوانان تأثیرگذار باشد و از این طریق مسؤولیت کارهای خود را بر عهده بگیرند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی سلامت
دریافت: 1402/5/10 | پذیرش: 1402/5/25 | انتشار: 1402/9/15
دریافت: 1402/5/10 | پذیرش: 1402/5/25 | انتشار: 1402/9/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |