دوره 16، شماره 2 - ( 4-1399 )
جلد 16 شماره 2 صفحات 100-93 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sartipzadeh A, Golparvar M, Aghaei A. The Effectiveness of Spiritual-based Existential Therapy and Positive Existential Therapy on Resiliency of Elderly Women. J Health Syst Res 2020; 16 (2) :93-100
URL: http://hsr.mui.ac.ir/article-1-1130-fa.html
URL: http://hsr.mui.ac.ir/article-1-1130-fa.html
سرتیپ‌زاده افسانه، گل‌پرور محسن، آقایی اصغر. اثربخشی درمان وجودگرایی معنویت‌محور و درمان مثبت‌نگری وجودگرا بر تاب‌آوری زنان سالمند. مجله تحقیقات نظام سلامت. 1399; 16 (2) :93-100
1- دانشجوی دکتری تخصصی، گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
2- دانشیار، گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
3- استاد، گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
2- دانشیار، گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
3- استاد، گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
چکیده: (3284 مشاهده)
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان وجودگرایی معنویت‌محور با درمان مثبت‌نگری وجودگرا بر تاب‌آوری زنان سالمند انجام گردید.
روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با سه گروه بود که در دو مرحله پیشآزمون و پس‌آزمون همراه با گروه شاهد انجام شد. جامعه آماری تحقیق را زنان سالمند مراجعه‌کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهر اصفهان تشکیل دادند. نمونه‌ها شامل 36 نفر بود که به صورت هدفمند و بر مبنای معیارهای ورود، از بین زنان سالمند تحت پوشش مراکز مذکور انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه شاهد (هر گروه 12 نفر) قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، مقیاس تاب‌آوری (Connor-Davidson Resilience Scale یا CD-RISC) بود که در مراحل پیشآزمون و پس‌آزمون توسط شرکت‌کنندگان هر سه گروه تکمیل گردید. داده‌های به دست آمده با استفاده از آزمون ANCOVA در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: بر اساس نتایج آزمون ANCOVA، تفاوت معنی‌داری بین درمان وجودگرایی معنویت‌محور در نمرات تاب‌آوری مرحله پس‌آزمون با گروه شاهد وجود داشت (01/0 > P). با توجه به تفاوت میانگین‌های سه گروه، نتایج آزمون تعقیبی Bonferroni نشان داد که بین درمان وجودگرایی معنویت‌محور و درمان مثبت‌نگری وجودگرا و بین درمان مثبت‌نگری وجودگرا و گروه شاهد در تاب‌آوری تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (050/0 < P).
نتیجه‌گیری: درمان وجودگرایی معنویت‌محور، درمان اثربخشی جهت افزایش تاب‌آوری زنان سالمند می‌باشد. آن‌ها با شرکت در جلسات گروهی این درمان، تاب‌آوری بالاتری را برای مقابله با ناملایمات دوران سالمندی به دست آورند.
روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با سه گروه بود که در دو مرحله پیشآزمون و پس‌آزمون همراه با گروه شاهد انجام شد. جامعه آماری تحقیق را زنان سالمند مراجعه‌کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهر اصفهان تشکیل دادند. نمونه‌ها شامل 36 نفر بود که به صورت هدفمند و بر مبنای معیارهای ورود، از بین زنان سالمند تحت پوشش مراکز مذکور انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه شاهد (هر گروه 12 نفر) قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، مقیاس تاب‌آوری (Connor-Davidson Resilience Scale یا CD-RISC) بود که در مراحل پیشآزمون و پس‌آزمون توسط شرکت‌کنندگان هر سه گروه تکمیل گردید. داده‌های به دست آمده با استفاده از آزمون ANCOVA در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: بر اساس نتایج آزمون ANCOVA، تفاوت معنی‌داری بین درمان وجودگرایی معنویت‌محور در نمرات تاب‌آوری مرحله پس‌آزمون با گروه شاهد وجود داشت (01/0 > P). با توجه به تفاوت میانگین‌های سه گروه، نتایج آزمون تعقیبی Bonferroni نشان داد که بین درمان وجودگرایی معنویت‌محور و درمان مثبت‌نگری وجودگرا و بین درمان مثبت‌نگری وجودگرا و گروه شاهد در تاب‌آوری تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (050/0 < P).
نتیجه‌گیری: درمان وجودگرایی معنویت‌محور، درمان اثربخشی جهت افزایش تاب‌آوری زنان سالمند می‌باشد. آن‌ها با شرکت در جلسات گروهی این درمان، تاب‌آوری بالاتری را برای مقابله با ناملایمات دوران سالمندی به دست آورند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1399/6/12 | پذیرش: 1399/4/15 | انتشار: 1399/4/15
دریافت: 1399/6/12 | پذیرش: 1399/4/15 | انتشار: 1399/4/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
