دوره 19، شماره 4 - ( 10-1402 )
جلد 19 شماره 4 صفحات 350-344 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: ۳۹۹۷۰۵
Ethics code: IR.MUI.RESEARCH.REC.1399.569
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Amini Z, Asady H, Pourabdian S, Forouharmajd F. Evaluation of the Changes in Sound Absorption Coefficient of Some Usual Earmuffs in Laboratory Condition. J Health Syst Res 2024; 19 (4) :344-350
URL: http://hsr.mui.ac.ir/article-1-1414-fa.html
URL: http://hsr.mui.ac.ir/article-1-1414-fa.html
امینی زهرا، اسدی هادی، پورعبدیان سیامک، فروهرمجد فرهاد. بررسی تغییرات ضریب جذب صوتی جاذب برخی از ایرماف‌های رایج در شرایط آزمایشگاهی. مجله تحقیقات نظام سلامت. 1402; 19 (4) :344-350
زهرا امینی1 
، هادی اسدی2 ، سیامک پورعبدیان3 ، فرهاد فروهرمجد 3
، هادی اسدی2 ، سیامک پورعبدیان3 ، فرهاد فروهرمجد 3
1- دانشجوی کارشناسی ارشد، کمیته تحقیقات دانشجویی و گروه مهندسی بهداشت حرفه‌ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2- دانشجوی دکتری تخصصی، کمیته تحقیقات دانشجویی و گروه مهندسی بهداشت حرفه‌ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3- دانشیار، گروه مهندسی بهداشت حرفه‌ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2- دانشجوی دکتری تخصصی، کمیته تحقیقات دانشجویی و گروه مهندسی بهداشت حرفه‌ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3- دانشیار، گروه مهندسی بهداشت حرفه‌ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده: (992 مشاهده)
مقدمه: استفاده از گوشی حفاظتی، یکی از راه‌های کاهش آلودگی صوتی در صنایع است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تغییرات ضریب جذب صوتی برخی از جاذب ایرماف‌ها در ترازها و فرکانس‌های مختلف بود.
روش‌ها: در این مطالعه، چهار مدل ایرماف از جمله TASCO2550، (VENUS-740) AKHAVAN، 3M optime98 و Parkson ABZ تهیه گردید. سپس جاذب ایرماف‌ها در قطر 3 سانتی‌متر و ضخامت 2/1 سانتی‌متر برش داده شد. ضریب جذب هر نمونه با استفاده از لوله امپدانس و نرم‌افزار VA-Lab در سه تراز صوتی 75، 85 و 95 دسی‌بل اندازه‌گیری شد و در نهایت، داده‌ها در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: اختلاف معنی‌داری در میانگین ضریب جذب بین ترازهای صوتی 75، 85 و 95 دسی‌بل وجود نداشت و میانگین ضریب جذب در فرکانس‌های میانی و بالا افزایش یافت. نمونه جاذب ایرماف TASCO2550 بیشترین ضریب جذب را در فرکانس‌های 2000 تا 2500 هرتز نشان داد؛ در حالی که نمونه جاذب‌های (VENUS-740) AKHAVAN و 3M optime98 بیشترین میانگین ضریب جذب را در فرکانس 4000 هرتز داشت. همچنین، نمونه جاذب Parkson ABZ بیشترین میانگین ضریب جذب را در فرکانس 5000 هرتز نشان داد. به طور کلی، نمونه جاذب ایرماف‌های TASCO2550 و 3M optime98 به ترتیب بیشترین و کمترین ضریب جذب را به خود اختصاص دادند.
نتیجه‌گیری: با انتخاب ایرماف با جاذب کارامد، می‌توان میزان جذب صوتی را افزایش داد تا به نتایج مطلوبی از کاهش آلودگی صوتی رسید.
روش‌ها: در این مطالعه، چهار مدل ایرماف از جمله TASCO2550، (VENUS-740) AKHAVAN، 3M optime98 و Parkson ABZ تهیه گردید. سپس جاذب ایرماف‌ها در قطر 3 سانتی‌متر و ضخامت 2/1 سانتی‌متر برش داده شد. ضریب جذب هر نمونه با استفاده از لوله امپدانس و نرم‌افزار VA-Lab در سه تراز صوتی 75، 85 و 95 دسی‌بل اندازه‌گیری شد و در نهایت، داده‌ها در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: اختلاف معنی‌داری در میانگین ضریب جذب بین ترازهای صوتی 75، 85 و 95 دسی‌بل وجود نداشت و میانگین ضریب جذب در فرکانس‌های میانی و بالا افزایش یافت. نمونه جاذب ایرماف TASCO2550 بیشترین ضریب جذب را در فرکانس‌های 2000 تا 2500 هرتز نشان داد؛ در حالی که نمونه جاذب‌های (VENUS-740) AKHAVAN و 3M optime98 بیشترین میانگین ضریب جذب را در فرکانس 4000 هرتز داشت. همچنین، نمونه جاذب Parkson ABZ بیشترین میانگین ضریب جذب را در فرکانس 5000 هرتز نشان داد. به طور کلی، نمونه جاذب ایرماف‌های TASCO2550 و 3M optime98 به ترتیب بیشترین و کمترین ضریب جذب را به خود اختصاص دادند.
نتیجه‌گیری: با انتخاب ایرماف با جاذب کارامد، می‌توان میزان جذب صوتی را افزایش داد تا به نتایج مطلوبی از کاهش آلودگی صوتی رسید.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مهندسی بهداشت حرفه ای و ایمنی کار
دریافت: 1401/3/10 | پذیرش: 1401/7/24 | انتشار: 1402/9/15
دریافت: 1401/3/10 | پذیرش: 1401/7/24 | انتشار: 1402/9/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
