Research code: IR.YAZD.REC.1399.021
Ethics code: IR.YAZD.REC.1399.021
1- کارشناس ارشد، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران
3- دانشیار، گروه مشاوره، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران
چکیده: (1978 مشاهده)
مقدمه: خودکشی مشکلی جدی در حوزه سلامت و دهمین علت مرگ و میر میباشد؛ به نحوی که در هر 11 دقیقه، یک نفر در جهان بر اثر خودکشی جان خود را از دست میدهد. خودکشی، پدیده پیچیدهای است که عوامل فردی، عاطفی، اجتماعی، روانی و ژنتیکی در آن دخیل میباشد. افرادی که اقدام به خودکشی میکنند، تجارب زیسته متفاوتی دارند. از آنجاییکه اقدام به خودکشی ناموفق، در زنان بیشتر از مردان است و یکی از عوامل خطر مهم برای خودکشی در آینده به شمار میرود، پژوهش حاضر با هدف بررسی تجربه زیسته عاطفی زنان اقدامکننده به خودکشی انجام شد.
روشها: برای انجام این مطالعه، از بین کلیه زنان اقدامکننده به خودکشی که به اورژانس اجتماعی شهرستان میبد مراجعه کرده بودند، 9 نفر به شیوه نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. به منظور جمعآوری دادهها، مصاحبههای نیمه ساختار یافته انجام گردید و دادهها به روش هفت مرحلهای Colaizzi مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. اعتماد و اعتبار تحقیق بر اساس معیارهای «انتقالپذیری، اطمینانپذیری، تأییدپذیری و باورپذیری» بود.
یافتهها: یافتههای حاصل از تجربیات عاطفی شامل هفت مقوله اصلی «تجربه خیانت زوجین، تجربه مشکلات زناشویی، روشهای مقابلهای ناکارامد هیجانمدار، تجربه احساس منفی، تجربه فقدان گرمی و حمایت از سوی خانواده، تجربه اختلاف زناشویی والدین و تجربه آزار جنسی در دوران کودکی و نوجوانی» و 15 مقوله فرعی بود.
نتیجهگیری: اغلب زنانی که اقدام به خودکشی میکنند، تجربه آزار جنسی، جسمی و عاطفی در کودکی و نوجوانی خود دارند. بنابراین، لازم است اجرای برنامههای حمایتی و آموزشی در جهت پیشگیری و کاهش آسیبهای ناشی از تجارب آزار جنسی، جسمی و عاطفی برای زنان، در اولویت مراکز بهداشتی، درمانی و آموزشی قرار گیرد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی سلامت دریافت: 1401/6/16 | پذیرش: 1401/12/22 | انتشار: 1402/9/15