Research code: 95/10
Ethics code: IR.GMU.REC. 1394.2
1- مربی، مرکز تحقیقات پرستاری و گروه داخلی- جراحی، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران
2- دکتری تخصصی، گروه پرستاری سلامت جامعه، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران
3- دانشجوی کارشناسی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران
4- مربی، گروه پرستاری سالمندی، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران
چکیده: (1109 مشاهده)
مقدمه: شادی، نشاط و نگرش مثبت نسبت به رویدادهای اتفاق افتاده در زندگی، نقش برجستهای در رضایت زناشویی دارد و میتواند نقش مهمی در ایجاد احساس امنیت و خوشبینی زوجین ایفا کند. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تأثیر آموزش شادکامی بر رضایت زناشویی دانشجویان بود.
روشها: این مطالعه نیمه تجربی بر روی 64 نفر از دانشجویان متأهل دانشگاه علوم پزشکی گناباد در ایران انجام شد. شرکتکنندگان به روش نمونهگیری سیستماتیک انتخاب شدند و با استفاده از روش تصادفی بلوکهای جایگشتی چهارتایی، به دو گروه آزمون و شاهد تخصیص یافتند. مداخله آموزش شادکامی طی شش جلسه دو ساعته و هفتهای یکبار توسط یک روانپرستار فقط در گروه آزمون اجرا گردید. به منظور جمعآوری دادهها، از فرم اطلاعات دموگرافیک و مقیاس رضایت زناشویی Enrich (EMS یا Enrich Marital Satisfaction) قبل و پس از مداخله در دو گروه استفاده شد. دادهها با استفاده از آمار توصیفی و آزمونهای 2c، Independent t و Paired t در نرمافزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 05/0 > P به عنوان سطح معنیداری در نظر گرفته شد.
یافتهها: مقایسه میانگین رضایت زناشویی بین دو گروه قبل از انجام مداخله، اختلاف معنیداری را نشان نداد (630/0 = P)، اما میانگین رضایت زناشویی پس از انجام مداخله اختلاف معنیداری داشت (001/0 > P). مقایسه میانگین رضایت زناشویی قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون، اختلاف معنیداری را نشان داد (001/0 > P)، اما این میزان در گروه شاهد تفاوت معنیداری نداشت (520/0 = P).
نتیجهگیری: آموزش شادکامی بر رضایت زناشویی دانشجویان متأهل تأثیرگذار است. با برگزاری کارگاههای آموزشی با محتوای آموزش شادکامی، میتوان گام مهمی در راستای کاهش تعارضات زناشویی و افزایش رضایت زوجین دانشجو برداشت.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی سلامت دریافت: 1401/10/5 | پذیرش: 1402/2/27 | انتشار: 1403/1/15