Shrifirad G R, Mohebbi S, Motalebi M, Abbasi M H, Rejati F, Tal A. The Prevalence and Effective Modifiable Factors of Self-Medication Based
on the Health Belief Model among Elderly Adults in Gonabad, Iran. J Health Syst Res 2011; 7 (4)
URL:
http://hsr.mui.ac.ir/article-1-268-fa.html
غلامرضا شریفیراد ، سیامک محبی ، محمد مطلبی ، محمدهادی عباسی ، فاطمه رجعتی ، آذر طل . بررسی شیوع خوددرمانی و عوامل قابل تعدیل مؤثر بر آن بر اساس الگوی اعتقاد بهداشتی در سالمندان شهر گناباد. مجله تحقیقات نظام سلامت. 1390; 7 (4)
URL: http://hsr.mui.ac.ir/article-1-268-fa.html
1- استاد، گروه بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2- دانشجوی دکترای تخصصی آموزش بهداشت و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی قم، کمیته تحقیقات دانشجویی، گروه بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3- دانشجوی دکتری، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران
4- دانشجوی دکتری، کمیته تحقیقات دانشجویی، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده: (1300 مشاهده)
مقدمه: حفظ سلامت از دغدغههای دیرین انسانها است و از مؤلفههای متعددی تأثیر میپذیرد. اعلامیهها و راهبردهای جهانی سلامت همواره بر تهیه و مصرف صحیح داروها و درمان مناسب تأکید مینماید. خوددرمانی در ایران از معضلات سلامتی به شمار میرود و سه برابر متوسط جهانی و رتبه دوم در آسیا را دارا است. برای اثرگذاری بر این معضل، یکی از روشهای علمی، بررسی عوامل مؤثر بر این رفتار بر اساس الگوی اعتقاد بهداشتی است. در این پژوهش عوامل مؤثر بر خوددرمانی با تعیین میزان تأثیر مورد شناسایی قرار گرفتند تا جهت اثرگذاری اولویتبندی شوند. روشکار: دراین پژوهش توصیفی تحلیلی مقطعی، 380 سالمند شهر گناباد به روش نمونهگیری طبقهای با تخصیص متناسب انتخاب شدند. اطلاعات بر اساس پرسشنامه مشتمل بر 47 سؤال به روش مصاحبه سازمان یافته در بخشهای الگوی اعتقاد بهداشتی جمعآوری گردید. روایی و پایایی به روشهای علمی تأییدگردید. دادهها با نرمافزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافتهها: میانگین سنی سالمندان 31/5 ± 2/66 بود. 1/36 درصد بازنشسته، 4/29 درصد تحصیلات ابتدایی و 9/53 درصد بیمه درمانی داشتند. 6/77 درصد خودسرانه دارو مصرف میکردند و 3/85 درصد در منزل دارو نگه میداشتند. 3/42 درصد داروهای مصرف شده مسکن و 1/15 درصد مربوط به اعصاب و روان بودند. میانگین نمره حساسیت 21/50 و موانع درکشده 23/70 بود. بین جنس، وضعیت تأهل و تحصیلات با خوددرمانی ارتباط معنیداری وجود داشت. مهمترین علت خوددرمانی، تجربه بهبودی قبلی و بی خطر دانستن داروها ذکر شد. وسایل ارتباط جمعی مؤثرترین راهنمای عمل در پیشگیری از خوددرمانی عنوان شد. نتیجهگیری: در این مطالعه شیوع خوددرمانی بالا است و عوامل قابل تعدیل در شرایط نامطلوبی قرار داشتند. افراد در موارد الگوی اعتقاد بهداشتی حتی 50 درصد حداقلها را کسب نکردند ولی نمره Self-efficacy مطلوب به دست آمد که این اطمینان کاذب، خوددرمانی را تشدید کرد. واژههای کلیدی: خوددرمانی، سالمندان، الگوی اعتقاد بهداشتی، گناباد
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت دریافت: 1399/4/26 | پذیرش: 1390/9/24 | انتشار: 1390/9/24