Heshmatolah Heydari, Gholamreza Sharifirad, Aziz Kamran. Assessment of physical activity status in patients with type 2 diabetes based on Tran Theoretical model. HSR 2014; 10 (3) :429-441
URL:
http://hsr.mui.ac.ir/article-1-727-fa.html
حشمت اله حیدری ، غلامرضا شریفی راد ، عزیز کامران . بررسی وضعیت فعالیت فیزیکی در بیماران دیابتی نوع 2 براساس سازه های الگوی مراحل تغییر رفتار. تحقیقات نظام سلامت. 1393; 10 (3) :429-441
URL: http://hsr.mui.ac.ir/article-1-727-fa.html
1- مربی، گروه پرستاری، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران، دانشجوی دکتری، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- استاد، گروه بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
3- استادیار، گروه بهداشت عمومی، دانشکده علوم پزشکی خلخال ، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران
چکیده: (769 مشاهده)
مقدمه: دیابت یکی از مشکلات اصلی سیستم بهداشتی در جهان است و فعالیت بدنی بهعنوان یکی از فاکتورهای قابل تعدیل و اصلی سبک زندگی در مدیریت و کنترل آن محسوب می شود. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت فعالیت بدنی در بیماران دیابتی نوع 2 در شهرستان خرم آباد بر اساس الگوی مراحل تغییر انجام شد.روشها: جامعه آماری این مطالعه شامل بیماران دیابت نوع 2 تشخیص داده شده در شهرستان خرم آباد در سال 91 میباشد. که به روش نمونهگیری آسان تعداد 393 نفر وارد مطالعه گردید. با مراجعه به مراکز بیماران دیابتی نوع 2 و پس از توضیح اهداف مطالعه و اخذ رضایت نامه برای شرکت در مطالعه، پرسشنامه بین بیماران توزیع و اطلاعات جمعآوری شد. دادههای مطالعه از طریق پرسشنامه 6 قسمتی جمعآوری گردید. دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS-18 و آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون، کایدو، تی مستقل و آزمون آنالیز واریانس با در نظر گرفتن سطح معنیداری کمتر از 5 درصد تجزیه تحلیل گردید.یافتهها: 9/48% شرکتکنندگان در مرحله پیش تفکر و تنها 15% افراد در مرحله نگهداری بودند. میانگین ورزش در روز 6/20±9/11 دقیقه بود که میانگین آن در گروه نگهداری بطور معنیداری بیشتر از بقیه گروهها بود ارتباط معنیدار معکوسی بین میانگین ورزش در روز با منافع درک شده و ارتباط مستقیم معنیداری با فرایندهای تغییر، خودکارامدی و تعادل تصمیمگیری وجود داشت. تعداد دفعات ورزش در هفته بیماران با میانگین خودکارامدی ارتباط مستقیم معنیداری داشت (001/0P<).نتیجهگیری: اکثریت بیماران برنامه ای برای فعالیت بدنی در 6 ماه آینده نداشتند و سطح فعالیت بدنی بیماران نامطلوب بود. با توجه به ارتباط خودکارامدی و تعادل تصمیم گیری با میانگین ورزش در روز و دفعات ورزش، تدارک برنامه های آموزشی با تمرکز روی این سازهها میتواند به بهبود سطح فعالیت بدنی کمک کندواژههای کلیدی: فعالیت بدنی، دیابت، الگوی مراحل تغییر، خودکارامدی، فرایندهای شناختی
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت دریافت: 1399/4/26 | پذیرش: 1393/7/23 | انتشار: 1393/7/23