دوره 12، شماره 4 - ( 10-1395 )                   جلد 12 شماره 4 صفحات 433-427 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Mahdinia M, Koohpaei A, Arsang-Jang S, Sadeghi A, Malakuoti J, Karimi A. Safety Culture Assessment and Determination of its Predictive Demographic and Occupational Variables among Industries of Qom Province, Iran. J Health Syst Res 2017; 12 (4) :427-433
URL: http://hsr.mui.ac.ir/article-1-901-fa.html
محسن مهدی‌نیا ، علیرضا کوهپایی ، شهرام ارسنگ جنگ ، عباس صادقی ، جواد ملکوتی ، علی کریمی . ارزیابی فرهنگ ایمنی و تعیین متغیر‌های فردی و شغلی پیش‌بینی کننده آن در صنایع استان قم. مجله تحقیقات نظام سلامت. 1395; 12 (4) :427-433

URL: http://hsr.mui.ac.ir/article-1-901-fa.html


1- کارشناس ارشد، گروه بهداشت حرفه‌ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
2- دانشیار، گروه بهداشت حرفه‌ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
3- مربی، گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
4- کارشناس ارشد، گروه مهندسی ایمنی صنعتی، دانشکده سلامت، ایمنی محیط زیست، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
5- کارشناس، گروه بهداشت حرفه‌ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
چکیده:   (1519 مشاهده)
مقدمه: فرهنگ ایمنی شاخصی از عملکرد ایمنی سازمان‌ها بوده و نقش اساسی در شکل‌گیری رفتار ایمنی کارکنان دارد. بنابراین، ارزیابی فرهنگ ایمنی و شناسایی متغیر‌های مرتبط با آن می‌تواند نقش مهمی در کاهش حوادث محیط کار داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی فرهنگ ایمنی و تعیین متغیر‌های فردی و شغلی مرتبط با آن در کارکنان صنایع مختلف استان قم انجام شد.روش‌ها: مطالعه حاضر، توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی روی 289 نفر از کارکنان صنایع استان قم انجام شد. ابزار گرد‌آوری اطلاعات شامل پرسش‌نامه اطلاعات فردی- شغلی و پرسش‌نامه فرهنگ ایمنی بود. آنالیز داده‌ها در نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی Pearson، آزمون تی مستقل، آنالیز واریانس یک‌طرفه و رگرسیون خطی چندگانه انجام شد. یافته‌ها: میانگین امتیاز فرهنگ ایمنی برابر با 73/0 ± 30/3 بود. بیشترین امتیاز در بعد مشارکت و همکاری (45/0 ± 53/3) و کمترین در بعد محیط و اولویت ایمنی (86/0 ± 06/3) بود. اندازه صنعت، سابقه کار، مصرف دخانیات و ساعات کار روزانه دارای ارتباط معنی‌دار با فرهنگ ایمنی بود (01/0 > P) و در کل 9/19 درصد از تغییرات فرهنگ ایمنی را تبیین می‌کند.نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط متغیر‌های مورد مطالعه با فرهنگ ایمنی و از طرفی ارتباط فرهنگ ایمنی با عملکرد ایمنی و حوادث، این متغیر‌ها از عواملی هستند که به طور مستقیم یا غیر مستقیم بر روی بروز حوادث اثر دارد. بنابراین، نیاز است که نقش این متغیر‌ها در تدوین برنامه‌های کنترل حوادث و تصمیم‌گیری جهت ارتقای ایمنی در نظر گرفته شود.
متن کامل [PDF 575 kb]   (531 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت
دریافت: 1399/4/26 | پذیرش: 1395/10/26 | انتشار: 1395/10/26

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله تحقیقات نظام سلامت می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Health System Research

Designed & Developed by: Yektaweb