دوره 17، شماره 2 - ( 4-1400 )
جلد 17 شماره 2 صفحات 141-133 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sedighi Z, Arab-Ameri E, Molanorouzi K, Ghasemi A, Mousavi-Sadati S K. The Effect of Quiet Eye Training Period Manipulation on Interceptive Skill Learning in Children with Developmental Coordination Disorder. J Health Syst Res 2021; 17 (2) :133-141
URL: http://hsr.mui.ac.ir/article-1-1287-fa.html
URL: http://hsr.mui.ac.ir/article-1-1287-fa.html
صدیقی زهرا، عرب عامری الهه، ملانوروزی کیوان، قاسمی عبداله، موسوی ساداتی سید کاظم. اثر دستکاری طول دوره تمرینات چشم ساکن بر یادگیری یک مهارت مهاری در کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی. مجله تحقیقات نظام سلامت. 1400; 17 (2) :133-141
1- دانشجوی دکتری تخصصی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- دانشیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3- استادیار، گروه مدیریت ورزشی، واحد اسلام‌شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلام‌شهر، ایران
4- استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
5- استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- دانشیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3- استادیار، گروه مدیریت ورزشی، واحد اسلام‌شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلام‌شهر، ایران
4- استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
5- استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (1470 مشاهده)
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف اثر دستکاری طول دوره تمرینات چشم ساکن بر یادگیری یک مهارت مهاری در کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی (Developmental coordination disorder یا DCD) انجام گردید.
روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و دوره پیگیری 14 روزه بود. جامعه آماری متشکل از دختران 6 ساله دارای DCD مهدکودک دانشگاه اصفهان بود که به روش هدفمند و با استفاده از نسخه دوم مجموعه آزمون ارزیابی مهارت حرکتی کودکان (Movement Assessment Battery for Children-2 یا MABC-2)، 45 کودک دارای DCD انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان بر اساس نمرات پیش‌آزمون (عملکرد)، در سه گروه 15 نفره تمرینات چشم ساکن پایه، چشم ساکن کوتاه‌مدت و چشم ساکن بلندمدت قرار گرفتند. در مرحله پیش‌آزمون، نمونه‌ها اقدام به دریافت 10 کوشش کیسه لوبیا نمودند. مرحله اکتساب در 18 جلسه و هر جلسه 10 کوشش انجام گرفت. پس از اتمام آخرین جلسه تمرینی، در مرحله پس‌آزمون و در دو هفته بی‌تمرینی در مرحله پیگیری، شرکت‌کنندگان اقدام به دریافت 10 کوشش کیسه لوبیا کردند. در هر یک از مراحل، اطلاعات بینایی به وسیله دستگاه ردیابی چشم و دقت پرتاب نیز توسط محقق ثبت گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون Repeated measures ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: هر سه نوع تمرین چشم ساکن پایه، چشم ساکن کوتاه‌مدت و چشم ساکن بلندمدت، تأثیر معنی‌داری بر مهارت دریافت کردن و طول دوره چشم ساکن داشت (0/05> P). همچنین، تمرینات چشم ساکن بلندمدت، دارای اندازه اثر بالاتری در مقایسه با تمرینات چشم ساکن کوتاه‌مدت و پایه بود.
نتیجه‌گیری: به طور کلی، نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر، بر اهمیت دوره طولانی‌تر چشم ساکن بر یادگیری مهارت‌های مهاری تأکید دارد که تأییدی بر فرضیه پیش‌برنامه‌ریزی می‌باشد.
روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و دوره پیگیری 14 روزه بود. جامعه آماری متشکل از دختران 6 ساله دارای DCD مهدکودک دانشگاه اصفهان بود که به روش هدفمند و با استفاده از نسخه دوم مجموعه آزمون ارزیابی مهارت حرکتی کودکان (Movement Assessment Battery for Children-2 یا MABC-2)، 45 کودک دارای DCD انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان بر اساس نمرات پیش‌آزمون (عملکرد)، در سه گروه 15 نفره تمرینات چشم ساکن پایه، چشم ساکن کوتاه‌مدت و چشم ساکن بلندمدت قرار گرفتند. در مرحله پیش‌آزمون، نمونه‌ها اقدام به دریافت 10 کوشش کیسه لوبیا نمودند. مرحله اکتساب در 18 جلسه و هر جلسه 10 کوشش انجام گرفت. پس از اتمام آخرین جلسه تمرینی، در مرحله پس‌آزمون و در دو هفته بی‌تمرینی در مرحله پیگیری، شرکت‌کنندگان اقدام به دریافت 10 کوشش کیسه لوبیا کردند. در هر یک از مراحل، اطلاعات بینایی به وسیله دستگاه ردیابی چشم و دقت پرتاب نیز توسط محقق ثبت گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون Repeated measures ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: هر سه نوع تمرین چشم ساکن پایه، چشم ساکن کوتاه‌مدت و چشم ساکن بلندمدت، تأثیر معنی‌داری بر مهارت دریافت کردن و طول دوره چشم ساکن داشت (0/05> P). همچنین، تمرینات چشم ساکن بلندمدت، دارای اندازه اثر بالاتری در مقایسه با تمرینات چشم ساکن کوتاه‌مدت و پایه بود.
نتیجه‌گیری: به طور کلی، نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر، بر اهمیت دوره طولانی‌تر چشم ساکن بر یادگیری مهارت‌های مهاری تأکید دارد که تأییدی بر فرضیه پیش‌برنامه‌ریزی می‌باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1400/4/14 | پذیرش: 1400/4/15 | انتشار: 1400/4/15
دریافت: 1400/4/14 | پذیرش: 1400/4/15 | انتشار: 1400/4/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
