Jahangir Karimian, Taghi AghaHosseini, Parivash Shekarchizadeh, Marzieh Sharifiana, Sayed Morteza Mousavi Nafchi. The role of leisure time emphasis's on physical activities on social capital (social norms, Participation) in Faculty Members of Esfahan University of Medical Sciences. J Health Syst Res 2014; 9 (11) :1167-1177
URL:
http://hsr.mui.ac.ir/article-1-525-fa.html
جهانگیر کریمیان ، تقی آقاحسینی ، پریوش شکرچی زاده ، مرضیه شریفیانا ، سید مرتضی موسوی نافچی . بررسی نقش اوقات فراغت مبتنی بر فعالیت های بدنی بر سرمایه اجتماعی(هنجارهای اجتماعی، مشارکت) اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان. مجله تحقیقات نظام سلامت. 1392; 9 (11) :1167-1177
URL: http://hsr.mui.ac.ir/article-1-525-fa.html
1- دانشیار تربیت بدنی علوم ورزشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2- استادیار مدیریت آموزشی، دانشگاه فرهنگیان (پردیس شهید باهنر اصفهان)،اصفهان، ایران
3- استادیار تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
4- کارشناس ارشد پرستاری، دانشگاه شهید بهشتی تهران، تهران، ایران
5- کارشناس ارشد تربیت بدنی گروه مدیریت ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مبارکه، اصفهان ، ایران
چکیده: (1508 مشاهده)
مقدمه: تحقیقات متعددی نشان دادهاند که ورزش و فعالیت بدنی با کاهش در استرس، اضطراب، افسردگی و بد خلقی و افزایش در خوش خلقی یا سلامت روانی و احساسات تجدید حیات در ارتباط است. کارکرد اجتماعی تربیت بدنی و ورزش در توسعه و تحکیم روابط اجتماعی، کارکرد زیر بنایی و بنیادی است که در کل ساختار جامعه و روابط موجود در بین اقشار و آحاد اجتماعی اثرات قابل توجهی بر جای میگذارد. هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین ورزش در اوقات فراغت و سرمایه اجتماعی اعضا هیأت علمی دانشگاه علوم پژشکی اصفهان بوده است. روشها: مطالعه از نوع توصیفی همبستکی بر روی اعضاء هیت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گرفت است. که گرد آوری داده ها از طریق دو پرسشنامه انجام گرفت. پرسشنامه سرمایه اجتماعی بر اساس مدل اسکات SCAT) )، و همچنین پرسشنامه اوقات فراغت محقق ساخته که روایی صوری و محتوای آنها مور تائید صاحبنظران قرار گرفته و نیز پایایی آن ها با استفاده از روش ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 92/. و 82/. بدست آمد. حجم نمونه با یک مطالعه مقدماتی و با استفاده از فرمول کوکران 150 نفر در نظر گرفته شد که به روش طبقه ای تصادفی با توجه به متغیر جنسیت و دانشکده انتخاب گردید. برای تحلیل داده ها از آزمون های T تک متغیره و آزمون صریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که میانگین نمره اوقات فراغت افراد برابر با 42/3 و سرمایه اجتماعی افراد برابر 47/3 بوده است. همچنین تحلیلهای رگرسیونی نشان داد، بین ترکیبی از مولفههای سرمایه اجتماعی (اعتماد و مشارکت) با میزان و نحوه گذراندن اوقات فراغت فیزیکی رابطه معنیداری وجود دارد. (602 R = ./ و P-value ≤ 0.05) و مقدار ضریب همبستگی چندگانه، یعنی ترکیبی از مولفههای سرمایه اجتماعی و اوقات فراغت فیزیکی 602/. و ضریب تعیین 362/. میباشد. این ضریب نشان میدهد که 2/36٪ از واریانس نمرات اوقات فراغت فیزیکی به وسیله ترکیبی از مولفههای سرمایه اجتماعی قابل توصیف، توضیح و تبیین میباشد. نتیجهگیری: ورزش و فعالیتهای بدنی در اوقات فراغت و شرکت فرد در فعالیتهای گروهی و عضویت در آنها شرایطی را فراهم میسازد تا فرد با تعامل و برقراری ارتباط با سایر افراد و احساس تعلق به گروه، منافع و مصالح جمع را محترم بشمارد. این چنین فعالیتها میتواند باعث افزایش سطح سرمایه اجتماعی و مولفههای آن نظیر، هنجارهای اجتماعی و مشارکت افراد گردد. واژه های کلیدی: اوقات فراغت، ورزش، سرمایه اجتماعی، اعتماد و مشارکت
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت دریافت: 1399/4/26 | پذیرش: 1392/10/25 | انتشار: 1392/10/25