دوره 21، شماره 4 - ( 10-1404 )
جلد 21 شماره 4 صفحات 585-576 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: IR.IAU.QOM.REC.1402.143
Ethics code: IR.IAU.QOM.REC.1402.143
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Elyasi F, Mirzahosseini H, Sharifirad G. The Effectiveness of the Group Marital Enrichment Program Based on the Combined Model of Emotion-Oriented Approach and Guttman's Model on Communication Patterns, Attachment Styles, and Reducing the Risk of Divorce of Couples in Qom Province, Iran. J Health Syst Res 2026; 21 (4) :576-585
URL: http://hsr.mui.ac.ir/article-1-1875-fa.html
URL: http://hsr.mui.ac.ir/article-1-1875-fa.html
الیاسی فهیمه، میرزاحسینی حسن، شریفیراد غلامرضا. اثربخشی برنامه غنیسازی زناشویی گروهی مبتنی بر مدل تلفیقی رویکرد هیجانمدار و مدل Gottman بر الگوهای ارتباطی، سبکهای دلبستگی و کاهش خطر طلاق زوجین استان قم. مجله تحقیقات نظام سلامت. 1404; 21 (4) :576-585
1- دانشجوی دکتری تخصصی، گروه مشاوره، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
3- استاد، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
3- استاد، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
چکیده: (25 مشاهده)
مقدمه: شناخت عوامل مؤثر بر مشکلات روانشناختی زوجین برای ارایه درمانی اثربخش جهت کاهش طلاق از اهمیت زیادی برخوردار است. از اینرو، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه غنیسازی زناشویی گروهی مبتنی بر مدل تلفیقی رویکرد هیجانمدار و مدل گاتمن بر الگوهای ارتباطی، سبکهای دلبستگی و کاهش خطر طلاق زوجین استان قم انجام شد.
روشها: این مطالعه به لحاظ روش، نیمهتجربی با طرح پیشآزمون- پسآزمون همراه با گروه شاهد بود. جامعه آماری تحقیق را تمام زوجین مراجعهکننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی استان قم در سال 1402 تشکیل داد که 40 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مورد و شاهد (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. برای گروه مورد، 8 جلسه 90 دقیقهای برنامه غنیسازی زناشویی گروهی مبتنی بر مدل تلفیقی رویکرد هیجانمدار و مدل گاتمن اجرا گردید. ابزار جمعآوری دادهها، پرسشنامه الگوهای ارتباطی Christensen و Sullaway (Communication Patterns Questionnaire یا CPQ)، مقیاس سبک دلبستگی بزرگسال Collins و Reed (Adult Attachment Scale یا AAS) و آزمون شاخص بیثباتی ازدواج Edwards و همکاران (Marital Instability Index یا MLL) بود. دادهها با استفاده از شاخصهای توصیفی و تحلیل کوواریانس در نرمافزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: با کنترل اثر پیشآزمون، بین میانگین پسآزمون الگوهای ارتباطی، سبکهای دلبستگی و خطر طلاق در دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنیداری وجود داشت که نشان دهنده اثربخشی برنامه آموزشی برای بهبود الگوهای ارتباطی، سبکهای دلبستگی و کاهش خطر طلاق زوجین بود.
نتیجهگیری: بر اساس نتایج به دست آمده، درمانگران و متخصصان سلامت میتوانند از برنامه غنیسازی زناشویی گروهی مبتنی بر مدل تلفیقی رویکرد هیجانمدار و مدل گاتمن جهت بهبود الگوهای ارتباطی، سبکهای دلبستگی و کاهش خطر طلاق زوجین استفاده نمایند.
روشها: این مطالعه به لحاظ روش، نیمهتجربی با طرح پیشآزمون- پسآزمون همراه با گروه شاهد بود. جامعه آماری تحقیق را تمام زوجین مراجعهکننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی استان قم در سال 1402 تشکیل داد که 40 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مورد و شاهد (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. برای گروه مورد، 8 جلسه 90 دقیقهای برنامه غنیسازی زناشویی گروهی مبتنی بر مدل تلفیقی رویکرد هیجانمدار و مدل گاتمن اجرا گردید. ابزار جمعآوری دادهها، پرسشنامه الگوهای ارتباطی Christensen و Sullaway (Communication Patterns Questionnaire یا CPQ)، مقیاس سبک دلبستگی بزرگسال Collins و Reed (Adult Attachment Scale یا AAS) و آزمون شاخص بیثباتی ازدواج Edwards و همکاران (Marital Instability Index یا MLL) بود. دادهها با استفاده از شاخصهای توصیفی و تحلیل کوواریانس در نرمافزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: با کنترل اثر پیشآزمون، بین میانگین پسآزمون الگوهای ارتباطی، سبکهای دلبستگی و خطر طلاق در دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنیداری وجود داشت که نشان دهنده اثربخشی برنامه آموزشی برای بهبود الگوهای ارتباطی، سبکهای دلبستگی و کاهش خطر طلاق زوجین بود.
نتیجهگیری: بر اساس نتایج به دست آمده، درمانگران و متخصصان سلامت میتوانند از برنامه غنیسازی زناشویی گروهی مبتنی بر مدل تلفیقی رویکرد هیجانمدار و مدل گاتمن جهت بهبود الگوهای ارتباطی، سبکهای دلبستگی و کاهش خطر طلاق زوجین استفاده نمایند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی سلامت
دریافت: 1403/6/2 | پذیرش: 1403/6/24 | انتشار: 1404/10/15
دریافت: 1403/6/2 | پذیرش: 1403/6/24 | انتشار: 1404/10/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
